ڪھاڻيون

سنڌ امڙ

اختصاري ڪهاڻين جي هن مجموعي جو ليکڪ نوجوان ڪهاڻيڪار ۽ ڪالم نگار ثاقب بلوچ آهي.
ثاقب بلوچ جي ڪهاڻين ۾ ڪِٿي خوابن جا ڏس ملن ٿا تـه وري ڪِٿي سنڌ کي امڙ جا لقب ڏئي ڪري سندس عقيدت ۾ گُل پڻ نڇاور ڪيل نظر اچن ٿا، سندس پيڙاھ ۽ دردن کيس ايتري قدر ستايو جو حالتن کيس لکڻ واري واٽ ڏيکاري، واٽ بـه اهڙي جو سندس ڪهاڻين ۾ حقيقي ڪردار جنم وٺڻ لڳا، سندس ڪهاڻيون، صرف ڪهاڻيون نـه پر دردن جو داستان محسوس ٿيڻ لڳيون.
  • 4.5/5.0
  • 2686
  • 754
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ثاقب بلوچ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book سنڌ امڙ

او خدايه ڪاٿي آهين

اڄ ٽيون دفعو مونسان ائين ٿيو آھي جو منهجي دل ڌوڻو کاڌو آھي ۽ لڙڪ لڏي پٽ تي ڪريا آھن اڄ وري مان سوچ جي سحرا منجهه گوتا کاڌا اڄ مان خدا سان گھڻو مخاطب ٿيس ۽ خدا سان گھڻو ڳالهايس اوهان کي سوچڻ ۽ پريشان ٿيڻ جي ضرورت ناهي متان ڪي تڪڙا فتوا ڏئي مونکي ڪافر قرار ڏئي ڇڏيو, اها حقيقت آھي ته مون اڄ خدا سان سچ ۾ ڳالھايو ان خدا سان جيڪو مونکي نهن ۽ گوشت جي مفاصلي جيترو ويجھو آھي ان خدا سان جيڪو منهجي دل ۾ رهي ٿو پر مون خدا سان تڏھن ڳالهايو جڏھن منهجي دل کي ڌوڻو آيو.
حد ٿي وئي اڄ ته ٽيون دفعو دل ڌڻو کاڌو آھي ۽ اهو الميو تڏھن پيش آيو جڏھن مون هوٽل تي بيٺل هڪ ٻار کي ڪم ڪندي ڏٺو هوئين ته سنڌ ۾ ٻار مزدور گھڻا ئي آھن پر هي ٻار مونکي عجيب نظر ٿي آھيو تمام سٺو ٻار نظر ٿئي آيو ڄڻڪ حقيقي مزدور نه هجي يا مزدور گهراڻي سان تعلق نه هجيس جڏھن مون کائينس پڇيو
”بابلا توهانجو بابو ڇا ڪندو آھي؟
ته هن وراڻيو ”سائين بابو ڪونهي مطلب ڪوچ ڪري ويو آھي, انڪري مان هتي ڪم ڪندو آھيان ٽي سئو کن روز ملندا آھن جنهن سان گهر جو گاڏو هلي پوندو آھي, تڏھن هن ٻار جي چئن شبدن منهجي اندر موجود دل نالي شيءَ کي هڪ زوردار ڌوڻو ڏنو ان کان پهريان جڏھن مون ٻن ٻين ٻارن کان پڇيو هو ته انهن به ساڳيو سبب ٻڌايو هو پر هن دفعي ڪجھ زور سان ڌوڻو آھيو آهي. مان انکان وري پڇيو...
”پٽ پوءِ تنهجا ماما يا چاچاڪٿي آھن؟
تڏھن منهجي ان چئن شبدن ڄڻڪ ان جي مٿان ڪي وڏا پٿر رکي ڇڏيا هئا جنهن سبب هن جون اکيون لال ٿي ويون ۽ ھٻڪندي چيائين....
”سائين جي پنهجا پنهجا ٿين ته غير اڄ منهجو چهرو پڙھي مونکان سوال نـ ڪن ها سائين مونکي هڪ مامو آھي جيڪو ڪروڙ پتي آھي اهو تـ ڄڻڪ امان جو دشمن ئي آھي اهو انڪري جو امان هڪ وڏو ڏوھ ڪيو هو اهو ائين جو بابا سان پسند جو پرڻو ڪيو هئائين جنهن سبب ناناڻن ڏانھن ڪٽجي ويا هئاسين باقي رهي ڳالھ چاچن جي سو انهن جي ڪري ئي ته هي سب ڪجھ ڪريان پيو مونکي ست چاچا آھن جن بابا جي مرڻ کانپوءِ مونکي ۽ امان کي گھران ڪڍي ڇڏيو هاڻ اسين ٻئي لاوارثن جيان آھيون اسين جهوپڙي ۾ رهندا آھيون مان روز هتي مزدوري ڪري ٽي سئو روپيه ڪمائيندو آھيان ۽ پوءِ انهن ٽن سون منجهان گهر جو چرخو هلي پوندو آھي,
ھن ٻار جي ان لفظن ڄڻڪ منهجي دل تي لت رکي هجي مان ائين ئي پئي محسوس ڪيو تڏھن ئي ته منهجي دل کي ڌوڻو آيو ۽ پوءِ ھن ٻار کي سندي مالڪ رڙ ڪري چيو ڇوٽو بل ٻڌاءُ ۽ ڇوٽو ڊوڙندو ڪائونٽر ڏانھن ويو.
مان سوچ جي سحرا ۾ ٻڏندو رهيس تارا ڪنهن دنياوي شيءَ تي ٽڪجي ويا پر مان ڪنهن ٻئي جهان منجھ ھئس ۽ پوءِ پنهجي من ۾ موجود خدا سان ڳالھائڻ لڳس ته اي خدا هن دور ۾ ڪنهن کي يتيم نه ڪر جي يتيم ڪرين ٿو ته ڪي سٺا ۽ ايماندار حڪمران ته ڏي جيڪي هن يتيمن جو سهارو ته بڻجن جيڪي انصاف کي ڪجھ سستو ته ڪن جئين انصاف غريب جي خريد ڪرڻ جيترو ٿي سگھي ڏس خدايه پنهجي جوڙيل جهان ڏانهن ڏس ڪيترو ظلم و ستم آھي ائين چوندو رهيس ڳالهائيندو رهيس پر ڪو به جواب نه مليو ته روح ريحاٽ ڪري چيو او خدايه ڪاٿي آھي.