جدائي
هن ٻنهن جو ملن اتفاقي ضرور هو پر شايد واجب به هو
اهو به هڪ وقت هو جڏھن سونيا پهرين ڏنهن يونيورسٽي آئي هئي سندي پهرين ڪلاس وٺڻ لاءِ ھي معصوم هئي صفا نفيسڙي سدائين مرڪندي هئي هوئين ته ساگر ۽ سونيا پهرين ڏنهن کان ئي هڪ ٻئي سان واقف ٿي چڪا هئا پر وقت جي واچوڙن کين گهيلي هڪ ٻئي جي ويجهو آندو ۽ هي تقريبن سٺا دوست بڻجي چڪا هئا ساگر به هڪ سٺو ڇوڪرو هو نشو پتو ته ٺھيو پر ڪڏھن سگريٽ کي به چپ تي نه آندو هئائين ساگر ۽ سونيا هڪ ٻئي کان فطري طور گهڻو واقف ٿي چڪا هئا ۽ پوءِ سندن دوستي وارو رشتو ڪنهن اک ڇنڀ ۾ پيار جي پردي سان ڊڪجي ويو هو ۽ هي هڪ ٻئي کي گهڻو چاهڻ لڳا هئا محبت جي مزي ۾ ايترو ته گم ٿي ويا هئا جو هڪ ٻئي سان ڳالهائڻ سواءِ نه ٿئي رهي سگهيا ائين ئي پيار جو سلسلو هلندو رهيو يادگيريون جنم وٺنديون رهيون محبت جون عمارتون ٺھنديون ويون وقت جو گهڙيال چار سال پورا ڪرڻ کان بس ٿورو اورتي هئي تڏھن ھڪ اهڙو مھينو هو جنهن ماضي ۾ ڪيترا ئي ڪيس ڪيا هئا.
جڏھن ڊسمبر جي مھيني جو آخري ڏھاڪو هئو ۽ يونيورسٽي جو آخري ڏنهن ھو اهڙي ماحول ۾ ساگر ۽ سونيا کي چار سال ٿي چڪا هئا سندن يونيورسٽي جو آخري ڏنهن هو جڏھن هي ٻئي هڪ بئينچ تي ويٺي آسمان ڏانهن ڏسي رهيا هئا ڄڻڪ پنهجي قسمت جي لڪيرن کي آسمان تي ٿئي ڳوريائون پر کين خبر نه هئي ته ڏنهن جو ستارا ناهن نظر ايندا ٻئي چپ چاپ ويٺل هئا ٻئي هڪ ٻئي سان مخاطب ٿيڻ لاءِ لفظن جي تلاش ۾ ھئا عجيب الميو هو تنهن وقت دنيا ڄڻڪ ٻنهن کي ٻڌڻ لاءِ خاموش ٿي وئي هجي آسمان ڄڻڪ سندن ڪڇڻ جي انتظار ۾ ھجي تڏھن سونيا چيو...
”ساگر اڄ آخري ڏنهن آھي!
”سونيا مان ان حقيقت کان لنوائڻ ٿو چاهيان!
”ساگر پر حقيقت ته حقيقيت هوندو آھي ۽ ڪو به شخص انکان لنوائي نٿو سگهي.
”سونيا مان توسوا ڪئين رهي سگهندس!
”ساگر مان تنهجي درد کي گهرائي سان پرکي سگهان ٿي پر مان رشتن ۽ خانداني سنسڪارن جهڙن لفظ جي زنجيرن منجھ جڪڙيل آھيان تون ته ڄاڻين ٿو ته اسانجي قوم ۾ ٻين قومن سان رشتو ڳنڊڻ غيرت جي خلاف آ شايد اسانجي اها ئي غلطي آھي جو الڳ الڳ قومن ۾ جنمياسين انڪري منهجو ۽ تنهجو ملن دريا جي ٻن ڪنارن جيان آھي جيڪي هڪ ٻئي کي ڏسي ته سگهن ٿا پر ملي نٿا سگهن
مان عورت آھيان يعني ڪمزور تنهجو عقل تنهجي دماغ ۾ آھي ۽ منهجو عقل کُڙي ۾ انڪري مان ڪا به بغاوت نٿي ڪري سگهان جي مان پنهجي قوم جي خلاف ويس ته بي دردي سان عجيب لقبن ساڻ ماريو وينديس ۽ تو لاءِ به ڌرتي کي جهنم بڻايو ويندو انڪري پنهجو ملن مشڪل آھي.
”پر سونيا برف جيان پگرڻ کان بهتر آھي ته انقلاب آڻي مرون !
”اهڙو انقلاب مونکي پسند ڪونهي ساگر جيڪو توکي اگهور ننڍ سمهاري مان هميشه توکي وڏي ڄمار جون دعائون ڪيون آھن پوءِ پنهجي ملن لاءِ تنهجي جان جوکن ۾ نٿي وجهي سگهان.
”ساگر تون هن دل مٿان مڙھيل آھين ۽ منهجي روح سان ڳُتڙيل آھين مان به توکي وساري نه سگهنديس ساگر استاد بخاري جو شعر ٻڌو اٿئي ته
”هي فرستن جي سڄڻ بستي نه آ
ھتي بخاري خواب جي مستي نه آ
هي زمانو آ زماني سان گذار“
انڪري ساگر بقول استاد بخاري جي هن زماني سان هلڻو پوندو!
”پر سونيا تون مونسان ڳالهائيندين ته صحيع نه!
”ها ساگر جيستائين ڳالهائي سگهيس تيستائين پئي ڳالهائينديس ڇا خبر رابطي جا رستا ڪيستائين هلن, ساگر مان توسان ڳالهايان يا نه پر مون پاڻ کي تنهجي ناءُ ارپي ڇڏيو آھي.
پوءِ سونيا روئڻ لڳي ڊنڊڪارا ڏيڻ لڳي جڏھن سونيا جا لڙڪ زمين تي ڪريا تڏهن ڄڻڪ ماحول ۾ ويراني ڇائنجي وئي ۽ ائين ئي محبت جا عمارت ڪري پٽ ٿي ويا ۽ اتي ئي جدائي جو هڪ باب اڏجي ويو.