نشيلا نيڻ
ها هوءَ به بيتهاشا انتظار جي آڙاھ منجھ ڦٿڪي رهيو هو, بلڪل جئين پاڻي لاءِ ٿر ۾ ماروئڙا ڦٿڪن ٿا, جئين ڪنهجي روح کي زنجيرن سان قيد ڪيو ويو هجي, يا جڏھن ڪنهن حڪيم به چئي ڇڏيو هجي ته هن جو علاج نشيلن نيڻ سان ٿيڻو آھي. تڏھن ھڙ محبوب جي وس هوندو آھي ته هوءَ سندي پيار جي پرستار کي جياري يا ماري, ڇو ته پيار جي پانڌئيڙي لاءِ محبوب جي نشيلن نيڻن منجھ سندس عڪس جو ٺھڻ وڏو ڪارائتو هوندو آھي تڏھن ته هو انتظار جي پيڙاھ منجھ ائين پيڙجي رهيو هو جئين برف جي ٽڪڙي کي جولاءِ جي اُس آڏو رکجي.
ھن جي بيقسي ۽ بيوسي حالت تي لوڪ رحم ڌريندي نيٺ ھن جي محبوب ڏانھن نياپو مُڪو ته ڪالھ اوهانجي اکين جيڪو ڪيس ڪيو هو سو اڄ اچي اُنجو ازالو ڀوڳي, محبوب به مجبورين جا ڪوٽ ڪيرائيندي اچي سندي گهايل آڏو بيهي ٿي,
پيار جي پانڌئيڙي جون اکيو بند آھن. اُهي اکيون جيڪي پنھجي محبوب جي اکين سان گڏ هڪ ٻئي جو عڪس پئي ٺاھڻ چاهي رهيون هيون, پوءِ جڏھن عاشق جون اکيون ڌيري ڌيري کلن ٿيون ته هن جي اکين ۾ محبوب جو ڌنڌلو عڪس چٽو ٿيندو وڃي ٿو, ۽ پوءِ محبوب جو مڪمل عڪس هن جي اکين ۾ ٽڪجي وڃي ٿو.
تڏھن هڪ عجيب منظر درپيش اچي ٿو عاشق جي چپڙن جي مسڪراھٽ ڄڻڪ ٿر ۾ مور نچي رهيا ھجن ڄڻڪ ڏڪاريل ڏيھ ۾ بارش پيو هجي ڄڻڪ هوائون پيار جو پڙاڏو ڏئي رهيون هجن ۽ هوائون هرڪنهن جي ڪن ۾ صوفياڻو راڳ ڳائينديون هجن تڏھن هڪ عاشق لاءِ انتظار جو آڙاھ بهارن جو باغ بڻجي ٿو وڃي. اڄ اُن اکڙين هن جي روح کي راحت رسايو جيڪي هن جي حالت جو زميوار هيون, هوئين ته اکيون شاتر آھن دنياوي هر چيز جو پرک رکن ٿيون پر حسن آڏو هيڻا آھن جئين وانگهيڙا سندن قبيلائي سردارن آڏو, اکين جي به وڏي دوستي آھي دل سان ۽ دل زدي آھي جيڪا شيءِ دل کي ڀانئي اُن لاءِ ھڙ ھاري سگهي ٿو, ڀلا جسم جا عضوا ڪئين دل آڏو بغاوت جو ڀت ٺاھن, هن عضون جو ته هڙ دل وٽ آھي.
دل جو ضد جسم کي روح کان ڌار ڪري سگهي ٿو اُهي اکيون جن ڪالھ دل جي ڪن ۾ پيار جون سرڙاٽون ڪيون هيون دل اُنهن کي به بيوس بڻائي سگهي ٿو روح تڏھن ته دل جا نخرا ناز کڻي ٿو ڇو ته هو جسم کان جدا ٿيڻ نٿو گهري, ۽ اُن لاءِ دردن جي دريا منجھ گوتا کائڻ برداشت ته ڪري ٿو پر دادلي دل کي ڪجھ به نٿو چئي سگھي.