دردن کي جهلي ڇڏ
جتي اسان ٻنهين ڪي حسين پل گذاريا هئا.
اهو وڻ جنهن جي هيٺان پاڻ اڪثر ڪچهري ڪندا هئاسين ۽ جڏھن تنهجا چپ مسڪراھٽ جي مھڪ سان ويکري پوندا هئا ۽ جڏھن تنهجو چهرو گلاب جيان ٻھڪي پوندو هئو پوءِ اُن وقت اُها وڻ اسان مٿان پنهجا قيمتي پن نڇاور ڪندي هئي تڏھن اسان جو پيار ڪي ٽو تي چهڙي زور زور سان آواز ڏيندو هئو ته اسين پيار جا پرستار آھيون,, اهڙن خيالن تي چپ ڄڻڪ پاڻوڄاڻ ويکري پوندا آھن بي سبب مُرڪي پوندا آھن پر جڏھن زماني جا ڪيل ڪيس آڏو اچي پوندا آھن ته وري اکين جو تماشو شروع ٿي ويندو آھي پاڻوڄاڻ ڳوڙھا ڳڙي پوندا آھن ۽ اندر جا سڀ درد ڪٺي ٿي مونکي جلائيندا آھن .
ھاڻي ته اهو وڻ به هن ظالم زماني ڪٽي ڇڏيو هوندو جتي اسين عشق جي احساسن کي محسوس ڪندا هئاسين جتي حقيقي زندگي جئيندا هئاسين ڪڏھن ڪڏھن سوچيندو آھيان ته جي تو پنهجن سان ناتو نه نڀائين ها ته شايد پنهجو ناتو نڀجي وڃي ها
پر تون ٻاگھل بڻجڻ پئي چاھيو تو عشق ۾ انقلاب ڪون آندو تون مشرقن جيان ماٺ متل هئين يا مظلومن جيان پوءِ به تون بغاوت جو اعلان ڪري پئي سگهيئي, تو مونکي ته دردن جي دريا منجھ اڇلايو پر پنهجن کي تاري وئين, او ٻاگهلڙي مون تي هڪ ڪرپا ڪر پنهجي يادن کي جهلي ڇڏ ته مونکي بنا پاڻي جي مڇي جيان نه تڙپائن منهجي نون خوابن ۾ خلل نه وجھن, تون ڄاڻين ٿي تـه کليل اکين سان ڏسڻ وارا خواب ساڀيان ناهن ٿيندا آهن.
هر دور ۾ اسين پيدا ٿياسين هر دور ۾ زماني اسان مٿان قهر ڪڙڪايا ڪڏهن قيد ڪيو ويو تـه ڪڏهن گهاٽن منجهه چڙهياسين پر هر دور ۾ اجل جو شڪار ٿياسين، کليل اکين سان خواب ڏسڻ تـه ڪبيرا گناه آهي، پر رات جي تاريڪن ۾ ننڍ جي اگهوريت ۾ منهجي سپنن ۾ تنهجو يادن جو ورڻ اُهي سب ڳالهيون آڏو اچڻ جن مون نمازي کي شراب جا پيڪ پياريا سگريٽ جا سوٽا هڻايا. تنهجي درديلي يادن مونکي مهان لقب ڏياريا، جهڙوڪ،، لوفر، آوارا، نشائي، ڀنگوڙو،چرسائي، هن جاهل زماني کي ڪهڙي ڪل تـه مان دردن جو ماريل آهيان سورن جو ساڙهيل آهيان.
مون تنهجي يادن تي پنهجي ڊائري جا ورق ڪارا ڪري ڇڏيا آهن، مان تنهجي يادن تي لکيل شعر جڏهن محفلن منجهه پڙهندو آهيان تڏهن زماني جا جاهل ماڻهون واه واه ڪندا آهن، تاڙيون وڄائيندا آهن تڏهن منهجا درد ويتر وڌي ناسور بڻجي ويندا آهن. واه واه جا شبد ڄڻڪ منهجي فٽن تي لوڻ جا ٻڪ ٿي ڪرندا هجن. وڏو ايذاءُ ايندو اٿم جڏهن تنهجي سورن کي گنگنائي بيان ڪندو آهيان.
هن زماني جي ظالم لوڪ کي تـه دل وندرائڻ جون ڪي ڳالهيون کپن، ۽ مان تنهجي يادن کي پئسن ساڻ کپائيندو آهيان ۽ پنهجي دردن ۽ تنهجي يادن منجهان ڪي ڪهاڻيون ٺاهي لوڪ جو دل وندرائيندو آهيان.