موتين جھڙا ماڻھو
پنھنجا ڀاڳ نيارا نڪتا.
موتين جھڙا ماڻھو سائين!
ڪوڙا ڪڄ ڪسارا نڪتا،
پنھنجا ڀاڳ نيارا نڪتا.
پنھنجي لاءِ ته او پاڳل من،
کاٽونبا ڀي کارا نڪتا،
پنھنجا ڀاڳ نيارا نڪتا.
ڏاھن جي ھن ڏيھه سڄي ۾،
ديوانا ڊل وارا نڪتا،
پنھنجا ڀاڳ نيارا نڪتا.
ڪوئي دل ۾ درد نه پوءِ به،
نيڻن مان نيسارا نڪتا،
پنھنجا ڀاڳ نيارا نڪتا.
سڪ وارن جو سوڳ ملھائڻ،
چنڊ ڪتيون ۽ تارا نڪتا،
پنھنجا ڀاڳ نيارا نڪتا.
پنھنجو پيار ته پاپ نه ھو پوءِ،
دشمن ڇو جڳ وارا نڪتا.
پنھنجا ڀاڳ نيارا نڪتا.
کاٽونبا: ٿر جو کٽ مٺ جھنگلي ميوو.