توسان نه ملان ھا!
ڀل ساري ڪائنات جو، محورُ ھجان ھا مان،
توسان نه ملان ھا، ته گداگر ھجان ھا مان،
سوچن جي مٿان سونھن جو، سانوڻ نه وسي ھا!
ٿر جي اجاڙ ٿاڪ جو، ٿوھر ھجان ھا مان.
ڪنھن پيار جي پارس ڇُھي، ڪنچن ڪري ڇڏيو،
ورنه ڪنھن رڃي راه جو پٿر ھجان ھا مان.
ڪا شڪل ڏسي عقل ڀي، سجدي سجود ٿيو،
نه ته اڻ ڏٺل خدا سندو منڪر ھجان ھا مان.
ڪنھن روپ ڪئي روح ۾ ريشم رفوگري،
نه ته شام ويل مڪلي جو منظر ھجان ھا مان.