طبيب! ڪجھه ته تپاسي ڏس تون!
طبيب!
ڪجھه ته تپاسي ڏس تون،
ڇو ڀلا ماٺ جي وحشت ۾
دل ٿي گھٻرائي.
ڇو ڀلا ڦٽ نراسائي جو ڇٽي ئي نٿو،
سانت جي چئوطرف سرڻين
ويا آ ڦھلائي،
ھي ڪھڙا درد، جن جو
سلسلو کُٽي ئي نٿو؟
ڇو ڀلا وقت جي منصور جي چپن تي وري،
ڪينسر مصلحتن جي اڀري آ.
چون ٿا،
سچ جي گوري به ڏاڍي اگري آ.
ڇو ڀلا؟
سانت جي ھن شھر ۾ ھلندي ھلندي
منھنجي جذبن جو ساھ گھٽجي ٿو،
منھنجي شعرن، منھنجي گيتن،
منھنجي سپنن جو ساھ گھٽجي ٿو،
منھنجي نگري
۽ منھنجي ڌرتيءَ جي
ساھوارن جو ساھ گھٽجي ٿو.
طبيب ڪجھه ته تپاسي ڏس تون!