تنھنجي ڳچيءَ جا داغ ھي ڳاڙھا
موت نه توکي ماري سگھندو،
موت کي توئي ماريو آ،
سچ جي خاطر سرڙو ڏئي،
تو سوريءَ کي سينگاريو آ.
تنھنجي خون جي خوشبو مان،
ڦول ھزارين ڦٽندا رھندا ،
ساري ڌرتيءَ جا دل وارا،
واس انھن مان وٺندا رھندا.
ڏاڍ جي اڳيان ڏونگر بنجي،
ڏونگر کي تو ڏاريو آ،
موت نه توکي ماري سگھندو،
موت کي توئي ماريو آ.
تنھنجو وڇوڙو وانگيئڙن کي،
وڍ وجھي ٿو وير وٺڻ لئه،
تنھنجي ڳچيءَ جا داغ ھي ڳاڙھا،
مون کي چون ٿا جنگ ڪرڻ لئه،
جيڪو ستم ٿيو سانگيئڙن سان،
ٻارڻ تنھن ڪو ٻاريو آ.
موت نه توکي ماري سگھندو،
موت کي توئي ماريو آ.
ھي جو بادل ڀرجي ڀرجي،
تنھنجي قبر تي برسيو آھي،
ماڪ ڦُڙا آڪاش وسائي،
ڳايو تنھنجو مرثيو آھي ،
سنڌ ديس جي ڌرتي تنھنجي،
جھوريءَ ۾ اوڇنگاريو آ،
موت نه توکي ماري سگھندو،
موت کي توئي ماريو آ.
(شھيد ذوالفقار علي ڀٽي جي شھادت تي)