تنھنجي گھورن جي گھٽا
تنھنجي گھورن جي گھٽا
جھار ھڪلڻ جُرم ٿي سمجھيو اوھان،
بي مندا سڀ باغ پنھنجا ڀيل ٿيا.
يا ته پنھنجا لڙڪ باغي ڪين ھا،
يا ته پنھنجا نيڻ بنجي جيل پيا.
ھيل واھوندن وڏو آ وڙ ڪيو،
ھيڏا ھانبارا ھوا ۾ ھيل ٿيا.
تنھنجي گُھورن جي گھٽا برسي جڏھين،
روح جي رڻ ۾ ٽڙي رابيل پيا.
ڪالھه جن عيسى ٽياسن تي ٽنگيو،
اڄ اھي ساڳيا چُمن انجيل پيا.