تون اڃان ڪڏھين ايندين؟
ٻڌاءَِ!
تون اڃان ڪڏھين ايندين!؟
ھزار وار،
ٻاٽ جون چنريون،
رات جي ڇاتي تان سرڪيون آھن.
اسان جو راه مسافر ۽ بيقرار دليون،
پوھ جي رات کي پرھ سمجھي،
ڪوڙي آٿٿ مٿي ڇرڪيون آھن؟
ٻڌاءِ! تون اڃان ڪڏھين ايندين؟
لکين دفعا ،
لھوءَ لباس ڍڪي، توسان معراج ملھائڻ خاطر،
سنت عيسى، فرض سمجھيوسين،
اڃان به پاڻ مٿي،
تنھنجو قرض سمجھيوسين.
سوين دفعا،
عقل ادارڪ جو شرير پريون،
(اسان جي عشق جي شھر جو چريون)
اسان جي شوق، اٻھرائي تي،
عجيب ٽوڪ سان مُرڪيون آھن.
ٻڌاءِ! تون اڃان ڪڏھين ايندين؟
گھڻا دفعا،
گھٽا جو گوڙ ٻُڌي،
اسان جي صبر جو سڀيئي سپيون،
سوچ ۽ سُرت جي سمونڊن ۾،
رڳو ھڪ بوند لئه ڀٽڪيون آھن،
۽ پاند ۾ رڃ جي خيرات کڻي،
نااميدين ھٿان ڍرڪيون آھن،
ٻڌاءِ! تون اڃان ڪڏھين ايندين؟
سچ پڇين ته او سڄڻ سائين!
چئو طرف پيار جي دشمن جون،
اسان تي چٿرون،
ٻيا تنھنجا ناز و ادا،
لاغرضي ۽ بي حَسي،
روح جي رت ھاڻي ڦٽ مٿي،
ھاڻ ڄڻ لوڻ ٿي ٻرڪيون آھن،
ٻڌاءِ! تون اڃان ڪڏھين ايندين؟
ٻڌاءِ تون ڀلا ڪڏھين ايندين!؟
جڏھين،
اسان جي اکين جي ھي ٿر ٻاٻيھا،
تنھنجي ديدار جي اڃ ۾،
شھيد ٿي ويندا...؟
۽ ساري عمر جا ھي اوجاڳا،
توسان سرگوشين جي سڌ کڻي،
ڪٿي ٿڪجي، ٽُٽي سمھي پوندا!
ٻڌاءِ! تون اڃان ڪڏھين ايندين؟