آڱريون مشعلون بنائي وٺو
دوستو!
پنھنجي ڪَرائي ڏي ڏسو!
چون ٿيون پنھنجي ھٿن جون واچون،
ته پنھنجي آڱرين کي،
مشعلون بنائي وٺو.
راڄ ۾،
رات جو راڪاس ڌوڪي آيو آ،
شھر خاموش سُتل آه،
ننڊ جاڳي پئي.
چؤطرف درد،
ڪڍيا گئونچ ۾ سلا آھن،
۽ دل جي ٿوھرن،
پائي ڪنڊن جا تاج نوان،
نراسين جي،
اھڙي ڪئي آجيان!
جو خزائن به سِر نوائي ڇڏيا،
شڪستن جي ديوتا جي اڳيان،
گھٽيءَ گھٽيءَ ۾،
موت جي حبشي،
ڪراھتن جي، تال تي جھومي،
نحوس، وحشتن جو رقص ڪري،
سچ جي سيني تي پيو مُڱ ڏري،
سونھن ڌرتي جي،
پيئي سام گھُري.
چون ٿيون پنھنجي ھٿن جون واچون،
ته انھيءَ سونھن کي،
تاابد زندگي بخشيون
اجھاڳ اکڙين جي گولن ۾
لڪائي ڌرتي جي گولي کي ڇڏيون.
انھيءَ کان اڳ،
جو وقت جو وحشي،
اسان جي زندگيءَ جي سرحد تي،
موت جي مَس سان،
لفظ ”ختم“ لکي،
اسان جي واچ جي
ڪانٽن کي ڇڏي بيھاري،
دوستو!
پنھنجي ڪرائي ڏسي ڏسو!
آڱريون مشعلون بنائي وٺو!
(جنرل ضياءَ جي مارشلا لاڳو ڪرڻ تي)