وِڪجي ويا!
کٿيرين سندا کيٽ وڪجي ويا،
نڌڻڪن جيان نيٺ وِڪجي ويا.
اڙي چنڊ! الھي ھليو وڃ ھتان،
چانڊوڪين جھڙا چيٽ وِڪجي ويا.
ٿيو سنڌ ڌرتيءَ جو نيلام عام،
۽ سنڌوءَ جا لس ليٽ وِڪجي ويا.
جيڪي رھبر ھئا، سي ئي رھزن ٿيا،
ڪري نيٺ اک ٽيٽ وِڪجي ويا.
لولي جي لانگھي کان لُون لُون لُڇي،
پنھوارن سندا پيٽ وِڪجي ويا.
وڪيا سنگ سونا ۽ سايون ٻنيون،
وڏي واڪ جي ھيٺ وِڪجي ويا.