فاضل جي شھادت تي
ھي ڪنھن جو موت ھو؟
جنھن تي،
سموري ڌرتيءَ جي،
پکين پڇاڙيو ۽ پوپٽن ڀريا سڏڪا.
ماڻھپي جي اکين جي اوٽ ۾،
پکڙيل بادل،
ميگھه جي مند کان اڳ برسي پيا،
ڳلن تي گرم لڙڪ پلٽي پيا،
گلن تي ماڪ رُني.
ھي ڪنھن جي موت جي آ ھاڪ،
جنھن ۾ باک رُني،
ھي ڪنھن جو موت ھو؟
جنھن تي سموري ڌرتيءَ جو
عذاب ڦٿڪي پيو،
ڊيل کان چال ۽ ھرڻين کان ڇال وسري ويا،
سموري ڌرتي جي،
تاريخ جي استادن کان،
زوال لازوال جا سوال وسري ويا.
ھي ڪنھن جو موت ؟
جنھن تي سموري ڌرتي جي،
لوفرن، ڪار منھن، بدمعاشن،
پنھنجي بي ھوده ڪامرانيءَ تي،
وڄايون بغلون ۽ خوشفھمين جا ٽھڪ ڏنا،
ھزارين روشني کي ويڻ ڏئي،
ٿي ڇتا، سج تي بڇيائون ڪُتا،
۽ ڪُتا!
جيڪي ڳڀي جي موھ ۾،
پنھنجي ھم نسلن کي،
ڇڏيندا چيري ۽ ڦاڙي آھن.
ھي ڪنھن جو موت ھو؟
جنھن تي سموري ڌرتيءَ جي،
وحشين، رھزنن ۽ جلادن،
نفرتن، ذلتن ۽ خواري جي،
آخري جام کي تجويز ڪيو،
پنھنجي تا ابد شڪستن نالي.