ماحول جي تباهي ۽ ڌرتي جو آئيندو
پئسيفڪ سمنڊ جي اڀرندي ڏکڻ پاسي هيندرسن جي نالي سان اٽڪل اٺ هزار ايڪڙن تي مشتمل هڪ ننڍڙو ٻيٽ آهي. اهو ٻيٽ مختلف ٻوٽن ۽ پکين وغيره جي حوالي سان هڪ خاص اهميت رکي ٿو پر هتي ڪا به انساني آبادي ناهي ۽ انساني پهچ کان گھڻو پري آهي. اهو يونيسڪو جي محفوظ ڪيل جاين ۾ پڻ شامل آهي. گھڻن ماهرن جو ڪجھ عرصو اڳ تائين اهو خيال هو ته اهو ٻيٽ جيئن ته انساني پهچ کان ٻاهر آهي ان ڪري هتي اهو گند ڪچرو به نه هوندو جيڪو انساني سرگرمي جي نتيجي ۾ پيدا ٿئي ٿو. پر هاڻي اهو خيال غلط ثابت ٿي ويو آهي. سڄي دنيا ۾ روز ٽنن جي حساب سان جيڪو ڪچرو سمنڊ ۾ اڇلايو وڃي ٿو ان جي اثرن کان اهو ڏورانهون ٻيٽ ۽ اتان جي جيوت به محفوظ نه رهي سگھي آهي.
خاص طور تي پلاسٽڪ جي ٿيلهين ۽ بوتلن وغيره جي استعمال جي حوالي سان گھڻي عرصي کان هڪ تشويش جو اظهار ٿيندو رهيو آهي. ڇاڪاڻ ته اهي شيون ٻئي ڪچري جيان پاڻي ۾ حل نٿيون ٿين ۽ ٻي ڳالھه ته انهن جي ٺاهڻ ۾ جيڪي ڪيميڪل وغيره استعمال ٿين ٿا اهي انساني جيوت سان گڏوگڏ ٻي جيوت لاءِ به هاڃيڪار بڻجن ٿا. اهو ٻيٽ ان سڄي صورتحال جو هڪ نمونو پيش ڪري ٿو. هتان پلاسٽڪ جا ٽي ڪروڙ اسي لک يا ارڙنهن ٽن پلاسٽڪ جا استعمال ٿيل ٽڪڙا مليا آهن جن تي دنيا جي مختلف ملڪن جرمني، فرانس، برطانيا ۽ نيوزي لينڊ وغيره جا نالا لکيل آهن. ان کانسواءِ روز اٽڪل تيرنهن هزار پلاسٽڪ جا استعمال ٿيل ٽڪڙا ٻيٽ تي پهچن ٿا. ان سڄي ڪچري جو اٽڪل اٺهٺ سيڪڙو واري ۾ دٻجي ويو آهي ۽ ڏسڻ ۾ نه ٿو اچي. گھڻن جانورن انهن پلاسٽڪ جي ٿيلهين وغيره ۾ پنهنجا گھر ٺاهي ڇڏيا آهن. ان سان سمنڊ جي سڄي جيوٽ متاثر ٿي رهي آهي.
دنيا ۾ جنهن وڏي پئماني تي پلاسٽڪ جي پيداوار ٿي رهي آهي ان جو اندازو رڳو ان ڳالھه مان لڳائي سگھجي ٿو ته هيندرسن ٻيٽ جو ارڙنهن ٽن پلاسٽڪ دنيا جي پلاسٽڪ جي ڪل سالياني پيداوار جي رڳو ٻن سيڪنڊن کان به گھٽ ۾ ٿيندڙ پيداوارجيترو آهي. ان سلسلي ۾ مختلف ملڪن جون ڪانفرنسون وغيره ٿين ٿيون جنهن ۾ ان مسئلي جي حل لاء مختلف رٿائون پيش ڪيون وڃن ٿيون ۽ اربين دالرن جا فنڊ مختص ڪرڻ جا واعدا ڪيا وڃن ٿا پر في الحال ان سلسلي ۾ ڪي ٺوس نتيجا سامهون نه آيا آهن.
ان مسئلي جو حل ان صورت ۾ ئي نڪري سگھي ٿو جڏهين ان ڳالھه کي مڃجي ته انسان پاڻ ان سڄي فطرت جو هڪ حصو آهي ۽ سندس ۽ سندس نسلن جو جياپو ان ڳالھه ۾ آهي ته فطرت ۽ ٻي جيوت کي تباه ڪرڻ ۽ نقصان پهچائڻ جي بجائي ان ۾ توازن قائم رکي ۽ بقائي باهمي جي اصول تي عمل ڪري.
ٻي صورت ۾ جيئن ڪجھ ڏاهن جو چوڻ آهي ته ڪجھ عرصي ۾ ئي ڌرتي سندس رهڻ لائق نه رهندي ۽ ان جو ڪارڻ ڪي موتمار هٿيار ۽ بم وغيره نه هوندا پر انسان جو ان ماحول کي تباه ڪرڻ هوندو جنهن ڌرتي تي جيوت کي ممڪن بڻايو آهي. ان صورتحال ۾ کيس پنهنجي وجود جي بقاء لاء ٻين سيارن جو رخ ڪرڻو پوندو پر اهو پڻ ڪو گھڻو سولو ڪم نه هوندو.