ڀ
گڏ رهڻ سان، سِڪ جي سلي کي پاڻي پيو پھچندو آهي. ملڻ ۾، وقت جي وڇوٽي پئي، ڄڻ ڪپڙي جو پاند ڦاٽي پيو. ٽٽيءَ کي ٽاڪو ته لڳندو پر سنڌو ظاهر بيٺو هوندو.
ٻه جگري يار/ ڀائر پاڻ ۾ ڪن سببن جي ڪري ڦٽا ۽ سندن دوستيءَ/ ڀائپيءَ جي رشتي ۾ ڦڪت/ نفرت جي ديوار پئي ته پوءِ پاڻ ۾ ويڇو پوندو ويندن. وقت تي سندن رت ريلو نه ڏيندو ۽ ورلي هڪ ٻئي جي ڪم ايندا.
مطلب:
31.1 ٽُٽِيءَ کي ٽاڪو، لڳڻو ئي ناهي.
31.2 ڀتِ پيئي، ڀِڪَ پيئي.
32. ڀونڪ ڙي ڪتا ڀونڪ، ٽڪر کائي پيو ٽونڪ.
(طنزيه تڪ بند جملو)
جهيڙي ۾، ٻار يا مايون، وڙهي ٿڪجڻ کان پوءِ، پاڻ ۾ وڌيڪ وڙهڻ/ گارين ڏيڻ جي سڪت نه ڀانئين. انھيءَ حالت ۾ جڏهن هڪ ڌر اڃا ڌُم لايون بيٺي هجي ته ٻي ڪمزور ڌُر، دل جي باهه ڪڍڻ لاءِ ائين ٽوڪيس.
مطلب:
32.1 ڪنھن کي جهيڙي ۾ اڃا کجائڻ، چيڙائڻ يا چيڙائي تيڪ ڪرڻ لاءِ اهڙا تڪبند جملا في البديھ ٺھي زبان تي تري ايندا آهن ۽ بي اختيار نڪري ويندا آهن.
32.2 تون ڀونڪ نال ڪتي، مين ننڊ نال ستي.
32.3 تئن ڀونڪ ته ميڪون ننڊ آوي. (سرائڪي)
32.4 تون ڀونڪ ته مون کي ننڊ اچي. (جملو).