ٿ
ڄٽ: بي ادب، جاهل، آداب کان وانجهيل.
ٿورو؛ چڱائي، احسان.
چڱائي يا احسان، ڪنھن وڙ واري سان ڪبو آهي. بي وڙي سان چڱائي ڪبي ته الٽو برائي ڪندو. جيڪڏهن ڪنھن سان چڱائيءَ جا پير ڀرجن ۽ اهو برائيءَ سان بدلو ڏئي، ان لاءِ ائين مثال ڏبو آهي.
مطلب:
33.1 چڱائي ان سان ڪجي، جنھن مان ڪجهه وري ۽ سري.
33.2 ناشڪري سان نيڪي ڪرڻ، آهي جيءَ جو زيان.