نياز پنھور: ڪجهہ فليش بيڪس
فليش بيڪ ون (پنجويھہ سال اڳ)
نياز ٻاراڻي وهيءَ ۾ منھنجي سامھون بيٺو آهي. اياز گل ڄامشوري جي هوائن ۾ اسان ٻنھي جو تعارف ڪرائي ٿو ۽ ٻڌائي ٿو تہ هو ٻارن لاءِ شاعري ڪندو آهي.
فليش بيڪ ٽو (ڪجهہ سالن کان پوءِ)
نياز پنھور جي ٻارن لاءِ ڪيل شاعري جو ڪتاب منھنجي هٿن ۾ آهي. ڪتاب پڙهندي مان فقط ٻہ چار سال اڳ مليل انھي ٻار لاءِ سوچيان ٿو ۽ وري حيرت مان ڪتاب پڙهان ٿو تہ هن ننڍي وهي ۾ ئي ٻارن لاءِ ڪيڏي پڪي پختي شاعري ڪئي آهي.
فليش بيڪ ٿري (ڪجهہ وڌيڪ سالن کان پوءِ)
پنھنجي گهر جي لائونج مان گذرندي، محمد يوسف کي ٽي وي تان ڳائيندي ڏسي بيھي رهان ٿو:
ناوَ هلندي رهي، ناوَ هلندي رهي
پيار جي پار ڏي، ناوَ هلندي رهي
مان خوبصورت موسيقيءَ سان گڏ، محمد يوسف جي آواز جي لھرن سان ترندو وڃان ٿو ۽ سوچيان پيو، اهو ڪلام ڪنھن جو ٿي سگهي ٿو؟ تنوير عباسي جو، امداد حسيني جو، ادل سومري يا اياز گل جو؟ ڪلام فيڊ آئوٽ ٿئي ٿو ۽ ٽي وي اسڪرين تي اسڪرول هلڻ شروع ٿئي ٿو. انھيءَ ڪلام جي شاعر طور منھنجي سامھون نالو اچي ٿو نياز پنھور جو ۽ منھنجي ذهن ۾ جڙي ٿو انھي ڪلھہ جي ٻار جو اڄ هڪ ميچوئر شاعر وارو اميج، جنھن پنھنجي احساس کي ڪميونيڪيٽ ڪرڻ جي سگهہ حاصل ڪري ورتي آهي.
فليش بيڪ فور (ڪجهہ سال اڃا بہ پوءِ)
ريڊيو پاڪستان حيدرآباد تي، پروگرام دوران هڪ ٽيپ جي ڪارٽن تي لکيل ڏسان ٿو، ”ناوَ هلندي رهي… نياز پنھور/محمد يوسف“ مان ساڳيو ڪلام ٻڌڻ جي خواهش ۾، شيڊيول کان هٽي ڪلام ڪِيو ڪرائي ٿو وٺان ۽ ڪجهہ لمحن کان پوءِ اسٽوڊيوز پيار جي پار ڏي هلندڙ ناوَ جيان ٿو محسوس ٿيڻ لڳي. اوچتو اسٽوڊيوز جو دروازو کلي ٿو ۽ پيار جو پانڌيئڙو نياز پنھور اسٽوڊيوز ۾ اچي ڀاڪر ٿو وجهي، تہ سندس ڀاڪر جي سگهہ سان سندس دوستي جو پيار مان پنھنجي سيني ۾ اوتجندي محسوس ڪيان ٿو.
فليش بيڪ اوور
هو ڪلاس روم ۾ ليڪچر ڏئي رهيو آهي. ڪڏهوڪو بيل لڳي چڪو آهي. سندس پيرڊ پورو ٿي چڪو آهي، پر کيس احساس ئي ناهي ۽ هو پوري ڪنسنٽريشن سان ڳالھائي رهيو آهي. مان محسوس ڪيان ٿو تہ هن وٽان گهڻو ڪجهہ ٻئي طرف منتقل ٿي رهيو آهي.
ڪٽ
ڪلاس روم واري سنجيدگيءَ جي ابتڙ هو اسٽاف روم ۾ ٻارن جيان ڳالھہ ڳالھہ تي ٽھڪ ڏئي رهيو آهي. مسخريون ڪري رهيو آهي. هڪ لمحي لاءِ مون کي پنجويھہ سال اڳ ڄامشوري جي هوائن ۾ بيٺل ٻار ياد اچي وڃي ٿو ۽ اهو تصور، مون کي اهو احساس ڏياري ٿو تہ جيسين نياز پنھور جي اندر جو اهو ٻار زنده آهي، تيسين سندس اندر جو شاعر بہ زنده رهندو. اهو شاعر، جنھن جي سگهاري شاعريءَ جو هڪ وڏو حصو اڃا تہ پڙهندڙن تائين پھتو ئي ناهي!
(2002ع)