عورتن ۾ پوڙهي.....
مسز راول ڪور جيڪا شاديءَ بعد 1918ع ۾ سنگاپور ۾ آئي هئي تنهن ٻڌايو: ”1920ع ۾ سنگاپور ۾ سکن جون ڪي ڏهه يارهن فئمليون مس هيون ۽ هر هڪ ٻئي کي چڱيءَ طرح سڃاتو ٿي. اسان ڀر واري دڪان جي مٿان ٺهيل گهر ۾ رهندا هئاسين.“
کانئس جڏهن پڇيم ته سندس مڙس کي هتي سنگاپور ۾ اچي رهڻ جو ڪيئن خيال آيو جنهن تي هن وراڻيو.
”منهنجو مڙس انڊيا آرميءَ ۾ هو. تن ڏينهن ۾ انگريز سرڪار فوجين ۽ سپاهين کي پنهنجين ٻين ڪالونين ۾ بدلي ڪري رکندي هئي، ان ڪري هن کي ڪڏهن سنگاپور ته ڪڏهن هانگ ڪانگ رهڻو پيو ٿي. اهڙيءَ طرح نوڪريءَ دوران هن کي سنگاپور رهڻ جو خيال آيو.“
اڄڪلهه جيتوڻيڪ روز ائنڊ ڪمپني ان نالي سان نه رهي آهي پر تڏهن به حضور سنگهه ۽ راول ڪور جا ٻه پٽ مختلف نالن سان اڃان به سنگاپور ۾ راندين جي سامانَ جو واپار ڪندا رهن ٿا ۽ اڄ جيتوڻيڪ سيالڪوٽ انڊيا بدران پاڪستان ۾ آهي ته به هو راندين جو گهڻي کان گهڻو سامان اتان ئي گهرائين ٿا جيڪا سندن جنم ڀومي آهي.
راول ڪور جي مڙس کي مري وئي ڪافي سالَ ٿي ويا آهن، اڄڪلهه هوءَ پنهنجي پٽ هربنس سنگهه سان گڏ رهي ٿي. کيس ڪيترائي پوٽا ۽ پڙ پوٽا آهن. ڪيترن سالن جي محنتن ۽ پورهئي بعد هاڻ پوڙهي ڏاڏي راول ڪور پنهنجي پٽن پوٽن ۽ پڙپوٽن جي وچ ۾ آرام ۽ فرحت جا ڏينهنَ گذاري رهي آهي. پاڻ هن عمر ۾ به چڱي سگهاري ۽ همت واري نظر اچي ٿي. پاڙي پتي يا ڪميونٽيءَ جي هر غمي خوشيءَ ۾ حاضر ٿي سڀني جي وڏڙي هجڻ جي حيثيت سان ڪاڄن جون جملي ريتون رسمون سرانجام ڏئي ٿي.