مون کي ساري ٿو، چَنڊُ پُڪاري ٿو،
اَڄُ به چانڊو کوهَه تي.
روز نماڻيءَ سونهن جو، نينهن نِهاري ٿو،
اَڄُ به چانڊو کوهَه تي.
سانوڻ ڪائي سانوري، ياد ڏياري ٿو،
اَڄُ به چانڊو کوهَه تي.
ڪوئي سپنن ۾ گهڙيون، مون سان گهاري ٿو،
اَڄُ به چانڊو کوهَه تي.
“زاهد” هينئڙو ياد جا، ڏيئا ٻاري ٿو،
اَڄُ به چانڊو کوهَه تي.
اَڄُ به چانڊو کوهَه تي.
(“چانڊو کوهُه” منهنجي ڳوٺ جي ٻاهران، هڪ کوهه جو نالو آهي.)