شال گُذري وَڃي،
پيار ۾ زندگي.
چاهَه جي راهه تي- رقص بيٺي ڪري،
پيار ۾ زندگي.
سبز خوابن جي ڪا- ڄَڻُ پري ٿي لڳي،
پيار ۾ زندگي.
جيستائين جيئون- تيستائين رَهي،
پيار ۾ زندگي.
آءُ ته “زاهد” ملي- هر گهڙي گهارجي،
پيار ۾ زندگي.
پيار ۾ زندگي.
***
شاعري
گهاون مٿان گل
ھي ڪتاب نامياري شاعر ۽ راڳي زاھد شيخ جي واين جو مجموعو آھي. ستار سروھي لکي ٿو:
”زاهد جي واين ۾ هڪ ئي وقت انقلاب، مزاحمت، رومانويٽ توڙي تصوف جون جهلڪيون پسي سگهجن ٿيون هن جي واين ۾ ظلمتن سان ڀريل ڪارين راتين سان وڙهڻ ۽ انهن کي شڪست ڏيڻ جو فلسفو به آهي ته موڳيءَ ماٺ کي ٽوڙڻ جو اعلان پڻ آهي. هي پنهنجي ڏات سان اُماس راتين ۾ اُميدن جا ڏيئا جلائيندي نظر اچي ٿو. گگهه اونداهين ۾ روشنيءَ جي لاٽ آهن “
”زاهد جي واين ۾ هڪ ئي وقت انقلاب، مزاحمت، رومانويٽ توڙي تصوف جون جهلڪيون پسي سگهجن ٿيون هن جي واين ۾ ظلمتن سان ڀريل ڪارين راتين سان وڙهڻ ۽ انهن کي شڪست ڏيڻ جو فلسفو به آهي ته موڳيءَ ماٺ کي ٽوڙڻ جو اعلان پڻ آهي. هي پنهنجي ڏات سان اُماس راتين ۾ اُميدن جا ڏيئا جلائيندي نظر اچي ٿو. گگهه اونداهين ۾ روشنيءَ جي لاٽ آهن “
- 4.5/5.0
- 1391
- 497
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- زاهد شيخ
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- حق ۽ واسطا ليکڪ وٽ محفوظ
- ارپنا
- سنڌ سلامت پاران
- مهاڳ: ماٺ چڱي ناهي مٺا
- توکي پوڄيان ٿو- مون کي پاليو تو
- مون کي ساري ٿو، چَنڊُ پُڪاري ٿو،
- ڪيڏا موچارا، پر مون کي پيارا،
- جَلوي، تي جَذبو- شاعر جي دل جو،
- ٿرُ ٿي ويو ٿُڌڪار،
- سَڪَ ۾ سِرَ گهوريو،
- ڏينهن کي چوان رات،
- زنده ماڻهوءَ لاءِ،
- جَڳَ ۾ جيئڻ لاءِ،
- مُنهنجا سائين مان،
- منهنجي، گهاوَن مان،
- نيرَ سُڪائي، وَئي،
- مُنهنجي، مَن تي هو،
- دِل وَٺي دِلَبر،
- تُنهنجو هَر اِقرار،
- سورَن ۾ سَرِتيون
- مُشڪل ۾ ڪنهن کي،
- مُنهنجي، اندرَ جي،
- تو بن جيوَن جي،
- تُنهنجي لئه آهي،
- مومَلَ جي مَنَ کي،
- اکڙيون هَن آليون- آلين جون ڳالهيون،
- ڇَڏي جا روڪي- مُنهنجن لُڙڪن کي،
- بَرَ ۾ بيٺل مان- اُجڙيل وَڻُ آهيان،
- اُجڙيل جون آهون- دَردَ ڀَريون دانهون،
- مُنهنجي لئه مُنهنجو- ڪوئي ڪونهي ڪو،
- سَچَ سونهن ۽ پيارَ کي- جيءَ ۾ جاءِ ڏئي،
- ڪنهن ڪنهن ڏُکَ ڏنا- ڪَهڙا ۽ ڪيڏا،
- تُنهنجين سوچُن کي- يا پنهنجن ڀاڳن کي،
- ڪَهڙي مون پاتي- هِڪڙي حياتي،
- ڏُکن ۾ ڏوريَئون پيا- پنهنجن سُکَن لاءِ،
- توڙي، تاءُ تِکو- اوکيءَ مَنزِل جو،
- سارَن ڳُلڙَن تان- پنهنجن هَٿڙَن سان،
- ٺَرندا جَلندڙَ جهيرَ- گُهلندي ٿَڌڙي هيرَ،
- چوريءَ چوري ڪا- مون کي چاهيندي،
- چَئوڻيءَ چاهَتَ سان- تُنهنجيءَ چاهَت کي
- اَڄُ پنهنجي دل جي- ڪوري ڪاغذَ تي،
- ڇا تون چاهينديئن- دل تان ڊاهينديئن،
- تُنهنجي خَطن جا- ٺاهي گُلدَستا،
- ساٿُ نه تون ڏيندين- جي وڇڙي ويندين،
- ڪَنهن جي ڳالهه ڪَرڻُ- ٿَڌڙا ساهَه ڀَرڻ،
- مُنهنجي نيڻَن جي- سَپنن ۾ آهي،
- دل جي دَرَپنَ ۾- آڏو دَرشَنَ ۾،
- تنهنجو تَرسائڻُ- راتيون رَهائِڻُ،
- تُنهنجي وَئي کان پوءِ- ايندڙ هَر لَمحو،
- تنهنجو خَطُ پڙهي، روئَڻَ لاءِ ٻَئي،
- تنهنجو روز رُسڻُ- تڙپائي پَرچَڻُ،
- تنهنجن سُڏڪَن ۾- منهنجن لُڙڪَن ۾،
- شالَ نه سَجي، سانوري- تنهنجن هَٿڙن تي،
- حورَ نه آئينءَ هاءِ- راتِ به تُنهنجي لاءِ،
- رِڻ ۾ رَنگُ رَچي- اچي مَنَ اَچي،
- ڪَهلَ نه آيئي ڪا- جَلندي جيونَ جا،
- لَهندڙَ سورَج کان- ويرُن رَنگَ وَتا،
- وقت جو وَهڪرو- تيز تَر يا جَهڪو،
- دوست يا دلرُبا- هَر گهڙي هَمنوا،
- ٽَهڪيلَ ٽانڊَن تي- پَئي آ ڪَنڊَن تي،
- جيڪا بَڻجي پوي- زندگيءَ لئه زهر،
- پَڪ آهي پرين- زندگي جي رَهي،
- پيارُ ڪنهن کي ڏئي- ڌارَ ناهي ڪَبو،
- پيارَ ۾ تون پَڪو- يارَ ٿي وَئين يَڪو،
- ڏور ڏاڍو وَئين- دل آ تو لئه ڀَري،
- هر گهڙي، هر پهر- بي خطا آ سزا،
- پارَ وارا پرين- هانءُ هارين متان،
- اِنتظاريءَ ۾- بي قراريءَ ۾،
- سانئڻ عابده پروين
- شال گُذري وَڃي،
- جيسين جيون آ،
- گَڏ گُذاريل گهڙيون
- ساهُه ڏي سَچَ تي،
- ذهنُ جاڳي پَيو،
- مان ته انسان کي،
- شال ميلا مَچن،
- پريت ۽ پيارَ ۾،
- ڏينهن لاتا اَٿئي،
- ڀاڳَ جاڳي پون،
- مُنهنجي اُميد کي، دل جي هر ديد کي
- سَچَن جَذبَن سان،
- مون کان ٿي نه جُدا
- دل جون سڀ راهون، دل سان مون ٺاهيون
- مُنهنجو توسان ڪو، تنهنجو مونسان ڪو،
- تڙپائڻ کان اڳ روئارڻ کان اَڳُ
- ڪاهيو ٿو ڪاهي سو اڳتي آهي،
- سُندر سوچن ۾، روح جي رستن ۾
- آهي آدمخورُ،
- مَنَ جي ساگرَ ۾- پنهنجي اندَرَ ۾،
- مَنَ کي مَهِڪائي- جيڪو ٻَهڪائي،
- ماٺِ ڪَئي ٿَئي ڇو- گيتُ امن جو ڪو،
- جَڳَ ۾ جيئڻ ڏي- ڳڀروءَ ڳيري کي،
- وستيون ۽ ويڙها- ماڻهن جا ميڙا،
- سُهڻي سوڀاري- ڪيڏي آ پياري،
- اکڙيون اولاري- کِجڻي کيڪاري،
- تو مون ڏانهن ڏٺو- اڄ وَرهَن کان پوءِ،
- مُرڪيو مَن غمگين- راهون ٿيون رنگين،
- مون کان اڳ دلبرَ- مُنهنجي گهرَ جي دَرَ،
- تنهنجي زلفن جي- سائي ۾ آهي،
- مان تُنهنجي ڀَرِ مان- وڃا ڪيئن وڃان،
- ڌوتي اَڻ ڌوتي- تنهنجي سِر پوتي،
- تُنهنجي چهري تي جڏهن- چَمڪيا مون لئه چاهَه پرين،
- پَرديسي پيارا- مِٺڙا موٽي آ،
- جيءَ اَندَرِ جَنهنجو- ڪاٿو ڪونهي ڪو،
- موڳو ڇو آهين- او مُنهنجا سائين،
- جو ڪَمُ جيءُ چَوي- سو ڪَمُ سَڀُ ڪَجي،
- جيڪو آ پَنهنجو- اُنَ سان ئي پنهنجو،
- تُنهنجي پاڙي ۾ پَيا- ماڻهو بُکَ مَرن،
- حَجَ کان اَڳُ جَنِ آ لَڌي- لوڪَ سَڄي جي سارَ،
- جا ڪون پَنهنجي جيءَ ۾- جاني پاڻَ ڏِٺمُ،
- حَدَ جَڏهِن پاتا- لاحَدَ ۾ ليئا،
- سارو جَڳُ سَنوارِڻَ جي لئه- جيئن ٿا جيڪي،
- پل ۾ گندا ذهن سمورا- سُلجهي سُهڻا ٿين،
- هيرو ٿي هَلِجانءِ- راڻو ٿي رَهِجانءِ،
- سَچيون ڪينَ سُڻَن- ڪوڙيون ويٺا ڪَن،
- تَصوِيرُن جي رُوپَ ۾- هَر ڪَنهنِ اَندَرَ جا،
- راتِين جون باتيون- تَنهِن ڄاڻوءَ ڄاتِيون،
- ڪالهَه ڪَلاچيءَ ڪُنَ ۾- مَڇُ هُيو مَڇرِيو،
- ٻِن ۾ ٻَڌي آ- ٽِيون ٽوڙيندو آ،
- پَنهِنجَن کي پَنهِنجو- ڏاڍو پيارُ ڏِنُم،
- دردن کان هر ديس کي- نيٺ ڪندا آجو،
- بَمَ بارُودُ سَڄو- ڀَڃي ڀورَ ڪَيو،
- تاثرات
پيار ۾ زندگي.
چاهَه جي راهه تي- رقص بيٺي ڪري،
پيار ۾ زندگي.
سبز خوابن جي ڪا- ڄَڻُ پري ٿي لڳي،
پيار ۾ زندگي.
جيستائين جيئون- تيستائين رَهي،
پيار ۾ زندگي.
آءُ ته “زاهد” ملي- هر گهڙي گهارجي،
پيار ۾ زندگي.
پيار ۾ زندگي.
***