ڪَهلَ نه آيئي ڪا- جَلندي جيونَ جا،
ڪيئي سِجَ لَهي وَيا.
مانَجهاندي، جي مَهلَ وَئي- آڌيءَ جو ئي آ،
ڪيئي سِجَ لَهي وَيا.
نيٺ ته سُڻبي نينَهن ۾- تُنهنجي هڪڙي ها،
ڪيئي سِجَ لَهي وَيا.
لُڙڪن ٻاريا آسَ جا- نيڻَن مَنجهه ڏيئا،
ڪيئي سِجَ لَهي وَيا.
“زاهد” سونهن ڪَڙي ڪَيا- سَنڌ اَٿم سوگها،
ڪيئي سِجَ لَهي وَيا.
ڪيئي سِجَ لَهي وَيا.
***