حَدَ جَڏهِن پاتا- لاحَدَ ۾ ليئا،
دَنگَ ڀَڃي لا دَنگ ٿياسين.
الف اَندَرَ ۾ اَهِڙو ويٺو- بي جي بوءِ نه ڪا،
دَنگَ ڀَڃي لا دَنگ ٿياسين.
دل جي دلبر پاڻ پڙهايا- دِل جا سَڀُ دَرجا،
دَنگَ ڀَڃي لا دَنگ ٿياسين.
پاڻَ ئي پَنهنجو پاڻُ مَروڙي- پاڻُ جيئاريون ٿا،
دَنگَ ڀَڃي لا دَنگ ٿياسين.
مَنَ ۾ ويٺلَ مَنَ سان زاهدَ- ڪينَ ڪبا ليکا،
دَنگَ ڀَڃي لا دَنگ ٿياسين.
دَنگَ ڀَڃي لا دَنگ ٿياسين.
***