توڙي، تاءُ تِکو- اوکيءَ مَنزِل جو،
مان ته مُسافِر آهيان.
اَڃا ٿو آرامَ لئه- ڳوليان آنءُ اَجهو،
مان ته مُسافِر آهيان.
ڏوهُه ڏسيو ئي ڪو نه ٿا- ڏنڀَ ڏيو ٿا ڇو؟
مان ته مُسافِر آهيان.
مون کي پنهنجي ساهَه کان- آهي ماڳُ مِٺو،
مان ته مُسافِر آهيان.
هَر دم تنها دَم اَٿم- هَمدَم ڪونهي ڪو،
مان ته مُسافِر آهيان.
زاهد ڪرڻي ڪين آ- دل سان ڇا ۽ ڇو
مان ته مُسافِر آهيان.
مان ته مُسافِر آهيان.
***