تُنهنجي لئه آهي،
اَڃا روحُ اُٻاڻڪو.
منهنجو مَنُ مون ساڻ ئي- نٿو ڳالهائي،
اَڃا روحُ اُٻاڻڪو.
تو بِن ساهُه سُڪونَ جا- ڳيچَ نٿو ڳائي،
اَڃا روحُ اُٻاڻڪو.
ڪائي رات قرار ۾- جيءُ سُتو ناهي،
اَڃا روحُ اُٻاڻڪو.
“زاهد” هينئڙو ٻاجهه لئه- بيٺو ٻاڏائي،
اَڃا روحُ اُٻاڻڪو.
اَڃا روحُ اُٻاڻڪو.
***