آهي آدمخورُ،
ماڻهو پيارَ بِنا.
جنهن ۾ ناهي ماڻهپو- سو آ ڍَڳو ڍورُ،
ماڻهو پيارَ بِنا.
جلدي بڻبو يارُ آ- ٺڳ، فِراڊي، چورُ،
ماڻهو پيارَ بِنا.
وِکَ وِکَ تي وِحشي پَڻو- شهرن ۾ آ شورُ،
ماڻهو پيارَ بِنا.
جنهن کي پيار نٿو ملي- ڪيڏو آ سو بورُ،
ماڻهو پيارَ بِنا.
زاهِدَ ڏُکَ جي ڏيهه ۾- گهاري ٿو هر دور،
ماڻهو پيارَ بِنا.
ماڻهو پيارَ بِنا.
***