سورَن ۾ سَرِتيون
ڪوئي سَڏُ نَٿو سُڻي.
جهوريون مُنهنجي، جيءَ کي- پيڙِن روز پَيون،
ڪوئي سَڏُ نَٿو سُڻي.
پَلَ پَلَ جون تنهائِيون- ويڙهي هيلَ وَيون،
ڪوئي سَڏُ نَٿو سُڻي.
بي حِس ماڻهن جي اڳيان، ڪهڙي ڳالهه ڪيون،
ڪوئي سَڏُ نَٿو سُڻي.
سوچون زاهد سنڌ لئه، رڙنديون روز رهيون.
ڪوئي سَڏُ نَٿو سُڻي.
ڪوئي سَڏُ نَٿو سُڻي.
***