مَنَ جي ساگرَ ۾- پنهنجي اندَرَ ۾،
هر ڪو تنها ٿو رهي.
ماڻهو ماڻهوءَ کان جُدا- توڙي ڀاڪُرَ ۾،
هر ڪو تنها ٿو رهي.
مسجد ۾ ڪوئي هجي- يا ڪنهن مندر ۾،
هر ڪو تنها ٿو رهي.
پنهنجن کان آهيون پري، پنهنجي ئي گهر ۾،
هر ڪو تنها ٿو رهي.
“زاهد” اَڄُ جو آدمي- بيٺو آ بَرَ ۾،
هر ڪو تنها ٿو رهي.
هر ڪو تنها ٿو رهي.
***