بَرَ ۾ بيٺل مان- اُجڙيل وَڻُ آهيان،
بَڻجي آءُ بَهارَ تون.
جيءَ ۾ جيئڻ جيترو- آهي دَمُ اَڃا
بَڻجي آءُ بَهارَ تون.
تُنهنجن ٽهڪن سان ملي- ٻهڪڻ ٿو چاهيان،
بَڻجي آءُ بَهارَ تون.
جيڪو جيون آ بَچيو- جيئڻو آ تو سان،
بَڻجي آءُ بَهارَ تون.
زاهد راتيون ڏينهنڙا- تڙپيو ٿو تڙپان
بَڻجي آءُ بَهارَ تون.
بَڻجي آءُ بَهارَ تون.
***