ڏينهن کي چوان رات،
مُنهنجي دِل نَٿي مَڃي.
ماري مون کي ٿو چوي- “موت ۾ آهي مات”،
مُنهنجي دِل نَٿي مَڃي.
هِڪڙو پَلُ مون کان پرين- تُنهنجي وِسري تات،
مُنهنجي دِل نَٿي مَڃي.
شاعر جي دل جا ڪَڏهن- جهورُ ٿين جَذبات،
مُنهنجي دِل نَٿي مَڃي.
مُنهنجي دِل نَٿي مَڃي.
***