منهنجي، گهاوَن مان،
اَڃان رَتُ وَهي پَيو.
تُنهنجا لَفظ تِکا سَڀئي- ڪَڙڪيا دل مٿان،
اَڃان رَتُ وَهي پَيو.
مَرَهم اُکلي آ وَئي- سارن زخمن تان،
اَڃان رَتُ وَهي پَيو.
مون کي ويڄَ وساريو- آهي وَرِهَن کان،
اَڃان رَتُ وَهي پَيو.
“زاهد” رُڪجي، ئي نٿو- مُنهنجي رَڳَ رَڳَ مان،
اَڃان رَتُ وَهي پَيو.
اَڃان رَتُ وَهي پَيو.
***