شاعري

عشق اياڻو

هونئن ته جاويد پنهنجي زندگيءَ ۾ ئي پاڻ کي سگهاري مضمون نگار ۽ بهترين نثرنويس طور پاڻ مڃرائي چڪو هو پر سندس تخليق جو هڪ ٻيو شاعريءَ وارو پاسو الائي ڇو هميشه اوجهل رهيو، هن جتي پنهنجي ڪالمن ۾ داخلي ۽ خارجي ڪيفيتن کي بنا ڊپ ڊاءَ جي بيان ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي آهي اتي سندس ڪوتائون به رومانوي رنگن سميت معاشرتي ڀڃ ڊاهه ۽ ڏاڍ جبر خلاف آواز جو انوکو نمونو پيش ڪن ٿيون، هو جتي ڌرتيءَ تان پاڻ وارڻ لاءِ بيتاب نظر اچي ٿو، اتي سرتيءَ جي سونهن ۽ سندرتا جا به ڳڻ ڳائيندي نه ٿو ٿڪجي.
Title Cover of book عشق  اياڻو

ڇوته نڙي ۾ اٽڪن پيا ٿا،

ڇوته نڙي ۾ اٽڪن پيا ٿا،
لفظ ويچارا ڦٿڪن پيا ٿا.

ڀل جان دور گذارن ساٿي،
پوءِ به منهنجا سڏجن پيا ٿا.

پاڻ ته سادا صوفي آهيون،
ماڻهو ڇا ڇا سمجهن پيا ٿا.

جيون جي نٽهڻ اُس ۾،
ڏک جا شيشا چمڪن پيا ٿا.

پيار پرين اوهان سان آهي،
لفظ چٺيءَ ۾ لکجن پيا ٿا.

ڪوڙي موٽ معاشري جي آ،
“جاويد” سڀ سور سجهن پيا ٿا.
*