ساجن تنهنجو الڪو رهي ٿو،
وڌنددو دل جو ڌڙڪو رهي ٿو.
ويران دل جي ديول ۾ ڏس،
يادن جو هي لڙڪو رهي ٿو.
ڪاٿي ڪهڙي حال ۾ هوندئين،
پور اهو ئي کٽڪو رهي ٿو.
سڀئي ٽڪ ٻڌي ٿا گهورن،
ڇوري ڇاتيءَ ڇلڪو رهي ٿو.
حياتيءَ هوٽل چانهه چاهت جو،
هر ڪو چکندو چسڪو رهي ٿو.
“جاويد” ڪنهن سان سور نه سلجانءِ،
پر پٺ کلندو هر ڪو رهي ٿو.
*