چئوسٽا
ماکيءَ کان مٺي آهي،
هؤ ڏاڍي سٺي آهي،
محور عشق جو ‘جاويد’،
بس سنڌ جي مٽي آهي.
*
مندر ۾ رکيل هڪ مورت جهڙي،
سادي سونهن سلوڻي عورت جهڙي،
ارمان نه هڪڙو ڀي پورو ٿيو ٿيس،
دل جي حالت آهي پورهيت جهڙي.
*
پيار لئه اظهار ضروري ناهي،
سور سان سهڪار ضروري ناهي،
بس دوست اندر کي اجاري ڇڏيو،
نيڻن مان وسڪار ضروري ناهي.
*
راهه سڄي هموار ضروري ناهي،
چوڌاري هٻڪار ضروري ناهي،
سائين نٽهڻ ۾ به گذاري وڃبو،
هرپل ڪو ٿڌڪار ضروري ناهي.
*
پيار کان انڪار ڪيئن ڪيان،
يار سان اظهار ڪيئن ڪيان،
دل چريءَ جون ڳالهيون چريون،
زندگي بيڪار ڪيئن ڪيان.
*
توسان ڪهڙا ليکا ساجن،
ٽپي وياسي ليڪا ساجن،
دليون قيد ڪرڻ جا توکي،
آهن ڪيئي طريقا ساجن.
*
تحريرون تڙپن پيون،
تقديرون تڙپن پيون،
خواب سمورا خوڪ ٿيا،
تعبيرون تڙپن پيون.
*
دوستو گڏجو اچو هي ڪيون وچن،
آهه ڪرڻو سنڌ جو روشن صحن،
ناهه رهڻي ڪا هميشه ئي خزان،
بهار ڏس هاڻي اجهو ٿا گل ٽڙن.
*