پيار تي پهرا ڪيسيتائين،
گهاوَ هي گهرا ڪيسيتائين.
ڏاڍ کان ڏاڍا ڏڍ مليا هن،
هيسل چهرا ڪيسيتائين.
رهزن ٿورو غور ڪر تون،
ماڻهو مهرا ڪيسيتائين.
او درٻاري شاعر تو لاءِ،
داد هي دهرا ڪيسيتائين.
سچ جو سج به اڀري پوندو،
گهگهه انڌيرا ڪيسيتائين.
نيٺ ڪڏهن “جاويد” بدلبا،
سور ۽ صحرا ڪيسيتائين.
*