وائي : چهرو تنهنجو چنڊ مثل
چهرو تنهنجو چنڊ مثل،
واسينگن جهڙا ٿئي وار،
رلائي ڇڏئي ڙي يار.
اکڙيون ڄڻ شراب جا پيالا،
مکڙ ويڳي ٿو مينگهه ملهار،
رلائي ڇڏيئي ڙي يار.
نيڻن کان ته آهين اوجهل،
دلڙيءَ کان تون ناهين ڌار،
رلائي ڇڏيئي ڙي يار.
پيارا جي هيئي پريت جا پيالا،
اجھ به آهن تنهنجا خمار،
رلائي ڇڏيئي ڙي يار.
ڪهڙا لکي آءُ ڪهڙا لکان،
دلڙيءَ ۾ آهن درد هزار،
رلائي ڇڏيئي ڙي يار.
وِکَ وِکَ تي تو آتڙ پايو،
پوءِ به ‘جاويد’ کي تنهنجي مار،
رلائي ڇڏيئي ڙي يار.
***