سوچون سارون ٿڪجي پيون هن،
نيڻ نهارون ٿڪجي پيون هن.
گل جو چين چورائي ويو ڪو،
۽ مهڪارون ٿڪجي پيون هن.
عشق تنهنجي ۾ آليون اکڙيون،
لڙڪن لارون ٿڪجي پيون هن.
ڏاڍ سان اٽڪي اٽڪي ساٿي،
پيار پڪارون ٿڪي پيون هن.
“جاويد” آسون ڇڏ تون لاهي،
شايد بهارون ٿڪجي پيون هن.
*