رات روئي پيا تنهنجا ساٿي هئا،
ياد توکي ڪري رات روئي پيا.
روح ريهان ڪري درد اٿلي پوي،
هاڻي ڪيئن مان ڪيان سور سنگتي ٿيا.
آ رهيو ڇا رهيو هاڻِ مون ۾ مٺا،
آ ڪري قربڙو ڏينهن منهنجا پڳا.
پيار پکجي نٿو ساه گهٽجي پيو،
ٿو پيو مان لڇان رات ڏينهن تو سوا.
ڇو ڇڏيو تو ڇڏيو جو جتي هو ڇڏيو،
اتُ ئي “جاويد” ٿو ويٺو سوري سڳا.
*