شاعري

عشق اياڻو

هونئن ته جاويد پنهنجي زندگيءَ ۾ ئي پاڻ کي سگهاري مضمون نگار ۽ بهترين نثرنويس طور پاڻ مڃرائي چڪو هو پر سندس تخليق جو هڪ ٻيو شاعريءَ وارو پاسو الائي ڇو هميشه اوجهل رهيو، هن جتي پنهنجي ڪالمن ۾ داخلي ۽ خارجي ڪيفيتن کي بنا ڊپ ڊاءَ جي بيان ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي آهي اتي سندس ڪوتائون به رومانوي رنگن سميت معاشرتي ڀڃ ڊاهه ۽ ڏاڍ جبر خلاف آواز جو انوکو نمونو پيش ڪن ٿيون، هو جتي ڌرتيءَ تان پاڻ وارڻ لاءِ بيتاب نظر اچي ٿو، اتي سرتيءَ جي سونهن ۽ سندرتا جا به ڳڻ ڳائيندي نه ٿو ٿڪجي.
Title Cover of book عشق  اياڻو

نَوَلکا ٽيڙو

نَوَلکا ٽيڙو

۱
تنهنجون سهڻيون اکيون،
ڏسڻ سان ئي منهنجي،
ننڊ ويون کسيون.
۲
تنهنجون سهڻيون اکيون،
ملي منهنجي اکين سان،
پائي ڀاڪر ٻکيون.
۳
تنهنجون سهڻيون اکيون،
تن تي شاعرن شايد،
آهن وايون لِکيون.
۴
تنهنجون سهڻيون اکيون،
ڏسي تاب تن جو مون،
پنهنجون اکيون ڍَڪيون.

۵
تنهنجون سهڻيون اکيون،
دنيا ڌڏي وئي منهنجي،
جڏهن پئي وَسيون.
۶
تنهنجون سهڻيون اکيون،
منهنجون اکيون تن اڳيان،
هر هر پئي جهڪيون.
۷
تنهنجون سهڻيون اکيون،
تن کي منهنجي اکين،
ڏنيون ڏاڍيون چميون.
۸
تنهنجون سهڻيون اکيون،
منهنجي ڏسڻ لاءِ آخر،
ايڏيون ڇو هن بکييون.
۹
تنهنجون سهڻيون اکيون،
ڪري قرب ويون مون تي،
اهي نَوَ لکيون.
*