نثري نظم/آزاد نظم
رات جي سنسان سناٽي ۾،
سارون ۽ ساروڻيون،
دل جي پيڙائن جا پيرا کڻي،
اندر جي ديوانن جون
ڀتيون ٽپي
دردن جي
ڊرائنگ روم تائين پهتيون،
جتي
هنن دردن جي ديوتائن کي
زمين تي
۽ عشق کي ريوالنگ چيئر،
تي مرڪندي ڏسي
شرم کان،
پيار جي پردن پويان،
پناهه ورتي
هميشه لاءِ.
*