مٺي تون مونکي تيار ڪر....
سين پهريون
رهزن وري رومڙ ڪئي،
اچو ته ساهيون سندرا،
مٺي تون مونکي تيار ڪر،
هاڻي آزاديء سان پيار ڪر،
*
مون کي تنهنجن زلفن جوقسم،
ء حسين مرڪن جوقسم،
مون لئه تون اتم آهين،
سکي تون ئي دين ڌرم آهين،
پرهيء جيڪا ڌرتي آ،
سا پنهنجي پيار کان اوچي آ،
*
سنڌ....!سرمد سمجهي سڏ ڪيو،
مون اڄ کان تنهنجو سنگ ڇڏيو،
جوڌن کي وري للڪاريو ويو،
لاش شهيدن جو ساڙيو ويو،
قربان پنهنجو ساھ ڏنو،
روپلو هن سان گڏ سڙِيو،
*
مان ڪيئن رهان تنهنجي ڀاڪر ۾،
قومي موت آ اهڙي ٺاپر ۾،
قوم سان پنهنجو عشق اٿاھ،
ماء سان يڏو ڏاڌ انياء....!
هي ڪير ڪو ڏسندو ويهي لقاء،
مٺ تو کان ڪيان پيو الوداع،
مهنجا پٽ به تيار ڪجان،
ء سنڌ تان تون قربان ڪجان.
*
سين نمبر ٻيو
مٺا مان تنهنجي محبوبا هان،
تو ساڻ پل پل نينهن نڀايا،
پنهنجو پيار قربان ڪيان،
گڏجي تو سان ساھ ڏيان،
ڏس پنهنجو پاڻ تيار ڪيم،
هڪل ڪئي تو هلي آيم،
*
هاڻي هار سينگارجي ڳالهه نه ڪيون،
اٿ هٿيار ء بارود کڻون،
ويڙھ گڏجي وڙهڻي آهي،
زندگي هونء به وڃڻي آهي،
بس ڳالھ هتي هڪ رهڻي آهي،
*
مون کي تنهن کا نفرت آهي،
جنهن۾ قومي غيرت ناهي،
پنهنجو پيار قربان ڪيون،
هر هر سنڌ تان سر ڏيون،
ماريون،ماريون ء ماريون،
ڌرتيء جو هر ويري ماريون،
*
پنهنجي پوتي سندرو ڪيان ٿي،
اهڙي اڄ مان ويڙھ وڙهان ٿي،
توسان گڏجي آء هلان ٿي،
جي ٻئي ويڙھ ۾ ماريا ويا سين،
هي جاڙا جيون گهور ڪيا سون،
*
پوء پنهنجو پيار اتم آهي،
نه ته پيار ڪهاڻي ختم آهي،
موت اهڙو ڊزائين ڪيون ٿا،
جنهن کي موت نه ماري سگهندو،
ء ڪوبه نه لاشا ساڙِ سگهندو،
اٿندو هر انسان هي اٿندو،
پوط ئي پنهنجو پيار امر آ....
*
سين نمبرٽيون
ڀل جان پاڻ ننڍڙا آهيون،
جيجل تنهنجا ٻچڙا آهيون،
بابل توکي سڏ ڪيو،
مون ڀيڻ سڏي ء ڀاء سڏيو،
ڌرتيء لئه هي ڪنڌ کڻو،
سنڌ کان ناهي سر مٺو،
گڏجي اهڙِ جنگ ڪيون،
هلي ويرين جا ٿا ڪنڌ ڪپيون....
*
سين نمبر چوٿون
هو آ سرمد تون آن ٻاگهي،
هي ٻچڙا عشق جا آهن ساکي،
اهڙي ويڙھ جي صورت کي،
هن عشق جي اهڙي مورت کي،
مون داد ڏنو مون ڀٽ ڇڏي،
منهنجي هٿن سان تيار ٿيو،
آء به اوهان سان گڏ هلان ٿو،
منهنجو وايون منهنجا بيت،
بڻڇيون ڀالا نيٺ بڻيا،
باقي سڀ کي آء سڏيان ٿو،
آزاديء جي سين هڻان ٿو،
منهنجي سڏ ۾ سڏ جي ڏيندا،
سيئي هاڻي سنڌ جا سڏبا،
سيئي هاڻي سنڌ جا سڏبا.....
*
شهيد قربان کهاوڙ ۽ شهيد روپلو چولياڻي جي شهادت تي