شاعري

عشق اياڻو

هونئن ته جاويد پنهنجي زندگيءَ ۾ ئي پاڻ کي سگهاري مضمون نگار ۽ بهترين نثرنويس طور پاڻ مڃرائي چڪو هو پر سندس تخليق جو هڪ ٻيو شاعريءَ وارو پاسو الائي ڇو هميشه اوجهل رهيو، هن جتي پنهنجي ڪالمن ۾ داخلي ۽ خارجي ڪيفيتن کي بنا ڊپ ڊاءَ جي بيان ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي آهي اتي سندس ڪوتائون به رومانوي رنگن سميت معاشرتي ڀڃ ڊاهه ۽ ڏاڍ جبر خلاف آواز جو انوکو نمونو پيش ڪن ٿيون، هو جتي ڌرتيءَ تان پاڻ وارڻ لاءِ بيتاب نظر اچي ٿو، اتي سرتيءَ جي سونهن ۽ سندرتا جا به ڳڻ ڳائيندي نه ٿو ٿڪجي.
Title Cover of book عشق  اياڻو

مان سمجهان ٿو تنهنجي احساسن کي

مان سمجهان ٿو تنهنجي احساسن کي
۽ تنهن جي جذبن کي
او سادڙا پيرين اگهاڙا
منهنجا قومي ڀاءُ
تنهنجي اکين جي ڳاڙهاڻ مان
ان ماٺ جي مانڊاڻ مان
مان سمجهان ٿو
مان سڀ سمجهان ٿو
بدامنيءَ جو راڪاس ٿو ڊوڙي
تنهن ڇڏيا هن ساهه پنوڙي
وري ڌرتيءَ تي رت وهيو آ
جان مان نڪري سڌ ويو آ
مان سمجهان سڀ سمجهان ٿو
تنهنجي غيرت منهنجي غيرت
ساڳي قومي غيرت آهي
ڇاجو نسل ڇاجي ذات
پنهنجو مقصد، سنڌوءَ ساٿ
سچل سامي، شاهه ڀٽائي
توکي سڏن ٿا مون کي سڏن ٿا
ڌرتي تي ڌر تتي ٿي پئي آ
اوکي هر هڪ ويل ٿي پئي آ
ماٺَ ۾ ڇو سهون عذاب
اچ به بڻايون نئون سماج
جنهن جو آخري آهي علاج
انقلاب، انقلاب، انقلاب
*