مان سمجهان ٿو تنهنجي احساسن کي
۽ تنهن جي جذبن کي
او سادڙا پيرين اگهاڙا
منهنجا قومي ڀاءُ
تنهنجي اکين جي ڳاڙهاڻ مان
ان ماٺ جي مانڊاڻ مان
مان سمجهان ٿو
مان سڀ سمجهان ٿو
بدامنيءَ جو راڪاس ٿو ڊوڙي
تنهن ڇڏيا هن ساهه پنوڙي
وري ڌرتيءَ تي رت وهيو آ
جان مان نڪري سڌ ويو آ
مان سمجهان سڀ سمجهان ٿو
تنهنجي غيرت منهنجي غيرت
ساڳي قومي غيرت آهي
ڇاجو نسل ڇاجي ذات
پنهنجو مقصد، سنڌوءَ ساٿ
سچل سامي، شاهه ڀٽائي
توکي سڏن ٿا مون کي سڏن ٿا
ڌرتي تي ڌر تتي ٿي پئي آ
اوکي هر هڪ ويل ٿي پئي آ
ماٺَ ۾ ڇو سهون عذاب
اچ به بڻايون نئون سماج
جنهن جو آخري آهي علاج
انقلاب، انقلاب، انقلاب
*