جيون ڄڻ ڪو ناڻو آ،
محبوبن جو ماڻو آ.
ڌرتيءَ لاءِ جو وڙهيو آ،
سو ئي املهه داڻو آ.
سنڌ سڄڻ سان يارسچو،
پنهنجو پيار پراڻو آ.
هر هڪ سنڌي ماڻهوهت،
ڄڻ ته مکڻ جو چاڻو آ.
ديس ڌڻين جا درد ڏسي،
اندر ٿي پيو ڇاڻو آ.
صرف انا ۾ ڦاٿل آ،
ڪيڏو يار اياڻو آ.
چانهه ۾ بسڪيٽ ٿو ٻوڙين،
تنهنجو خيال ٻاراڻو آ.
ڌرتي نٽهڻ اس ٿي آ،
تنهنجي مٿي وهاڻو آ.
*