سفرناما

انڊونيشيا جو عشق

ھونئن تہ سفر ناما يادگيرين جو عڪس ھوندا آھن. پر صحبت ھن سفرنامي ۾ انڊونيشيا جي تاريخ، جاگرافيائي حالتون، سماجي مسئلا، معاشي پيش رفت، سياحت جي لاءِ موقعا، سھولتون ۽ ٻين ڪيترن ئي معاملن جو ذڪر ڪيو آھي. ان سان گڏوگڏ اسان جي سفر جا دُک، تجسس، ٽھڪ ھڪ ھڪ لمحي کي من موهيندڙ انداز سان پرويو آھي.

Title Cover of book Indonesia jo Ishq (Love of Indonesia)

فنس ڪلب جا نشا

پيٽر جي ٽيڪسي ۾ اسان فنس ڪلب جي پارڪنگ ايريا ۾ لھي چڪا هئاسين، سج لھي چڪو هو ۽ رات پنھنجا پر پکيڙي ڇڏيا ها. مون کي ڪائو بواءِ جي اسٽايل واري ٽوپي پاتل هئي. دوستن کي شارٽس ۽ ٽي شرٽون پاتل هيون. پارڪنگ کان ٿيندا، چيڪنگ ايريا ۾ داخل ٿياسين. جتي اسڪين ڊور ذريعي چيڪنگ ڪرائي، هڪ هڪ دوست کي اڳتي فنس ڪلب جي گيٽ ڏانھن موڪليو ويو. چيڪنگ ڪرڻ واريون ليڊيز سيڪيورٽي گارڊ يونيفارم ۾ هيون. چيڪنگ جو مرحلو طئي ڪري اڳتي فنس ڪلب جي ڪائونٽر تي اچي نڪتاسين.
هن ڪائونٽر جون زميواريون بہ نوجوان ڇوڪريون سنڀالي رهيون هيون. هن ڪلب جي ڪابہ انٽري في رکيل نہ هئي، پر توهان کي پنھنجي پسند جو بيئر، انگور جو پاڻي يا کائڻ پيئڻ لاءِ ڪجهہ خريدڻو آهي. جيڪڏهن ڪو ماڻھو فنس ڪلب ۾ داخل ٿئي ٿو پر هو نہ کائي ٿو نہ پيئي ٿو تہ اهو اخلاقاً بہ غلط ڳالھہ آهي. هي جيئن تہ آسٽريلن ڪلب آهي. هتي اڪثريت آسٽريلوي ماڻھن جي آهي. جيڪڏهن ڪو سياح ڪائونٽر تي پنھنجو موبائيل چارج لاءِ جمع ڪرائي ٿو تہ ان لاءِ ان سياح کي ٽوڪن ڏين ٿا. مون سان گڏ منھنجو سگريٽ جو پاڪيٽ ۽ لائيٽرهيو. ان کان علاوہ اتي ميل سيڪيورٽي جا ڪيترائي ڏٽا مٽا گارڊ بہ نظر آيا. جيڪي ڪنھن بہ ناگهاني مصيبت کي منھن ڏيڻ لاءِ هر وقت الرٽ پئي نظر آيا.
سامھون کان اسٽيج تي ميوزڪ شو هلي رهيو هيو . ان پاسي کان شور ۽ روشنيءَ جا تجلا اڀري رهيا هئا. هرطرف جهيڻي روشني وارا بلب ماحول کي معطر ڪري رهيا هئا. پاڻ پيار ۽ پاٻوھہ جي ٻي دنيا ۾ داخل ٿي چڪا هاسين. هتان جي هي عجيب مخلوق هئي ۽ هتان جا اصول بہ عجيب هئا. اسان چارئي دوست اڳتي وڌندا اسٽيج تي آياسين. جتي ڪيتريون ئي حسينائون حسناڪين جا تيور ۽ تير کڻي جلوا افروز ٿي رهيون هيون. اسٽيج تي پھچي محو رقص ٿينديون رهيون. هنن جي بدن تي سواءِ پستانن جي چولي ۽ انڊرويئر جي، ٻيو ڪجهہ بہ نہ هو. هنن جي هٿن ۾ جام جا گلاس ڇلڪيا پئي. هي گورا ۽ گوريون پنھنجي مستي ۾ ڪيڏو مست هئا. ائين لڳي پيو تہ هي ڄاوا ئي انجواءِ ڪرڻ لاءِ آهن. هنن وٽ شرم، حيا، لڄي ٿيڻ جھڙا لفظ متروڪ ٿي ويا هئا. هن رقص ۾ هو پنھنجي وجود کي وساري چڪا هئا. هنن جا آزاداڻا خيال ئي هنن جي حقيقي زندگي هئي.
اسٽيج جي فيميل سنگر پنھنجي فن جو مظاهرو ڪري رهي هئي. هو پاپ ميوز وارا ڪلام ڳائي ماڻھن ۾ جوش ۽ ولولو پيدا ڪري رهي هئي. هن سان گڏ هن جو ميوزيڪل بينڊ بہ خوب نڀائي رهيو هو. ڊسڪو ميوزڪ جي ڌن تي زوردار رڙيون ۽ هوڪرا لڳي رهيا هئا. هر فرد دنيا جھان جا درد وساري پنھنجي مزي ۾ مست ۽ مگن هيو. اسان بہ هاڻي هن محفل جو حصو ٿي ويا هئاسين. جيتوڻيڪ ڊانس مون کي نہ ايندي آهي پر پوءِ بہ ابتيون سبتيون ٺوٺيون هڻي وڏن ڊانسرن ۾ پنھنجي جاءِ ٺاهي ويو هئس.جھڙو حال پيش پريان نال. مون کي ڊاڪٽر سنتوش بريڪ ڊانسر لڳندو آهي. مون کي ياد آهي تہ ننڍپڻ ۾ مون مٿن چڪروتي جي فلم ”ڊسڪو ڊانسر“ ڏٺي هئي. جنھن ۾ هو اسٽيج تي شاندار ڊانس ڪندي گيت ڳائي ٿو. ان گيت جا ٻول آهن: ” آءِ ايم ا ڊسڪو ڊانسر.“ سو ڊاڪٽر جو بہ انداز مٿن چڪروتي جي ڊانس سان ملي جلي ٿو.
باقي پرتاب ان شور ۽ گوڙ کان وٿيرڪو ٿي، پنھنجي وس ۽ وت آهر ڪوشش ڪري رهيو هيو تہ هو بہ سنگت جو ساٿ ڏيئي. جاني مون سان گڏ ئي محوِ رقص هيو. نارين جي وچ ۾ ڊانس ڪندي خبر ئي نہ پئي تہ پاڻ ڪيئن اسٽيج جي وچ ۾ اچي نڪتاسين. ايڏو گوڙ ۽ شور جو ماڻھو هڪٻئي جو آواز بہ نہ پيو ٻڌي سگهي. هرڪو موبائيل هٿ ۾ کڻي، وڊيو رڪارڊنگ ۾ مست هيو. سھي چوندا آهن تہ ”مست اپني ڌن ۾ غير کي سنتا نھين.“