ورجن بيچ جي ورجن ناري
هن بيچ جي ٻاهران گهڻي رش وغيرہ نظر نہ آئي ۽ سُڪون ۽ سُڪون جو راڄ هيو. ڇو تہ هينئر منجهند ۽ ٽيپھري جي وچ وارو وقت ٿيو هو. ٻاهر گيٽ سان ئي واش بيسن لڳل هئا ۽ اتي ئي هينڊ واش بہ رکيل هئا. پاڻ گاڏي کان لھي هٿ ڌوئڻ لاءِ بيٺاسين مس تہ ٿوري دير ۾ نوجوان ناري هلي آئي، اسان جي سامھون بيھي اسان کي بيچ تي اچڻ لاءِ ڀليڪار ڪيو. اسان هن جو شڪريو ادا ڪري اسٽور نما هال ۾ داخل ٿياسين. جتان کان بيچ شروع ٿئي پيو ان جي فرش تي اتان کان ريت (واري) پيل هئي. ان جي وچ ۾ جهوپڙي /منھہ ٽائيپ بار هئي. جنھن جي گول ڪائونٽر جي اندر سڀ ويٽرس نوجوان ناريون هيون. پاڻ ٿڪاوٽ کي دور ڪرڻ لاءِ اسٽور واري پورشن ۾ پيل صوفن تي ويھي رهياسين.
مون کي زوردار پيشاب لڳو هو، مون واش روم جو پڇي ان ڏانھن رخ ڪيو. دوست ان خوبصورت سجايل ماحول جو مزو وٺڻ لاءِ ان بيچ جي هن بار جو جائزو وٺڻ لڳا. هتان جو واش روم ڪو خاص نہ هيو. مان جيئن ئي ٻاهر نڪتس تہ ڊاڪٽر سنتوش فون تي ڪنھن سان ڳالھائي رهيو هو، سو هن کي ڊسٽرب ڪرڻ مناسب نہ سمجهيو ۽ مان پريان ديوار سان لڳايل سيٽ تي اڪيلو ئي ويھي رهيس.
مون واري ساڄي پاسي انگريز جوڙا ويٺل نظر آيا. جن جي بدن تي سواءِ چڍي جي ٻيو ڪجهہ بہ نہ هيو. جاني وارا ڇپر ٽائيپ منھہ جي هيٺان پلاسٽڪ جي ڪرسين تي ويھي رهيا ها. هنن جي اڳيان ڪاٺ جي ٽيبل رکيل هئي. سمونڊ، ڪنارو، ڇوليون، ناريلن جا وڏا وڏا وڻ، ريت، سامونڊي ٻيڙا، هتان جي بار ۽ هن بار جا ساقي، سچ تہ اهي سڀ ملي ڪري هن ورجن بار جي سونھن، ڪشش ۽ خوبصورت ماحول ۾ واھہ جو مانڊاڻ مچائي رهيا هئا. مون کي ڪنھن ڏاهي جو قول ياد ٿو اچي تہ؛
The perception of beauty is subjective, and not everybody finds the same people or things attractive.
ان ڪري اهو سچ آهي تہ سونھن ڏسڻ وارن جي اکين ۾ سمايل هوندي آهي. يعني؛
Beauty is in the eyes of the beholders.