سفرناما

انڊونيشيا جو عشق

ھونئن تہ سفر ناما يادگيرين جو عڪس ھوندا آھن. پر صحبت ھن سفرنامي ۾ انڊونيشيا جي تاريخ، جاگرافيائي حالتون، سماجي مسئلا، معاشي پيش رفت، سياحت جي لاءِ موقعا، سھولتون ۽ ٻين ڪيترن ئي معاملن جو ذڪر ڪيو آھي. ان سان گڏوگڏ اسان جي سفر جا دُک، تجسس، ٽھڪ ھڪ ھڪ لمحي کي من موهيندڙ انداز سان پرويو آھي.

Title Cover of book Indonesia jo Ishq (Love of Indonesia)

اَليئس حرم جا ور ڪڙ پيچرا

برسات جي ڪري هيٺ لھڻ واريون ڏاڪڻيون آليون ٿي ويون هيون. ڪٿي ڪٿي ترڪي پوڻ جو بہ ڊپ لڳي پيو. وڏا وڏا ناريلن جا وڻ هن رائيس ٽيرس جي سونھن بڻيل هئا. هر طرف ساوڪ ئي ساوڪ جو سماءُ هيو. سارين جو ٻيجارو پاڻي ۾ پسيل هيو. چارسو جبل کي سائو ويس اوڍيل هو. اهڙي ڪا جاءِ خالي نہ هئي، جتي ساوڪ نہ هجي. سامھون کان اوچائي تي ڪنھن فوجيءَ جو آسمان سان ڳالھيون ڪندڙ تمام وڏو مجسمو ٺھيل هيو. هن کي پيرن ۾ لانگ بوٽ پاتل هئا. هن جي هڪڙي هٿ ۾ وڏي سائيز جي خنجر/سوئي ٽائپ شيخ پڪتل هئي، جڏهن تہ ٻي هٿ جي اشهد آڱر سان هو ڪنھن ڏي اشارو ڪري رهيو هو. هن جي مٿي تي ٽوپي پاتل هئي ۽ هن کي ڪرسي تي ويھاريل ڏيکاريو ويو هو.
هر طرف سياح ئي سياح پيا نظر اچن. هر ماڻھو جي هٿ ۾ موبائيل فون هئي ۽ هرڪو چاهي پيو اهڙن خوبصورت منظرن کي ڪيمرا جي اک ۾ ھميشہ جي لاءِ قيد ڪري ڇڏي. پاڻ ڄڻ ڪنھن صاف جهنگل ۾ پھچي چڪا هجون. وڻ، ٽڻ، ٻوٽا، گاھہ، پاڻي، مطلب تہ مڪمل طور تي ڪنھن دنياوي جنت ۾ هئاسين. جيئن ئي ٿورو ان کان اڳتي هلياسين تہ دل جي شيپ جو ٻيو وڏو آکيرو ٺھيل نظرهيو. هي سنھڙين ڪاٺين سان ٺھيل دل جي شيپ وارو آکيرو ٻن وڻن جي وچ تي، (وڻن تي ٿڙن کان مٿي) ٺاهيو ويو هيو. هن آکيري جي هيٺان ڪاٺ جي ننڍي ڏاڪڻ رکيل هئي. جنھن تي چڙهي سياح ان دل واري آکيري ۾ ويھي ڦوٽا ڪڍرائن پيا. هن دل جي شيپ واري آکيري جي چوڌاري ڪنارن سان ول پوکي وئي هئي، جنھن ۾ گلابي رنگ جا گل ۽ ڦڪي رنگ جا گل هن دل جي شيپ واري دائري کي اڃان بہ وڌيڪ سھڻو بڻائين پيا.
سيمينٽ توڙي ڪاٺ جي ڏاڪن تي پاسي ۾ لوهي جهنگلو حفاظت لاءِ لڳل هيو. جيڪو ماڻھن کي هيٺ ڪرڻ کان بچاءُ ۽ تحفظ لاءِ لڳايو ويو هو. اسان جبل جي چوٽي کان هيٺ جبل جي تري ۾ لھي رهيا هئاسين. پر هي جبل نہ پر ڪو خوبصورت جهنگ هيو، ڪو صاف سٿرو ٻيلو هيو، ڪو باغ هيو، ڪا دنيا جي جنت هئي، جنھن جي جيتري تعريف ڪجي اوتري گهٽ آهي. قسمين قسمين فطري سونھن جي رکوال رنگين گلن هن پارڪ جي سونھن ۽ سرهاڻ ۾ اضافو ڪري ڇڏيو هو.
سامھون کان نظر ڊوڙائي ڏٺوسين تہ هڪڙو تمام وڏو هٿراڌو باز اهڙي نموني سان ٺاهيو ويو هو جيڪو ڄڻ تہ حقيقت جو روپ ڏيندو هجي. ان سان گڏ ان جا ٻہ ننڍڙا ٻچا/پکي پڻ ڏيکاريا ويا ها. ڇا تہ ڪمال جي ڪاريگري سان ٺاهيا ويا هئا. ائين لڳي پيو تہ انھن ۾ ساھہ آهي ۽ اهي اجهو اڏامڻ جي ڪن پيا. آکيرن جا شيپ مختلف هئا. ڪي کليل تہ ڪي مٿان بند، هن قسم جي شيپ جا ڪيترائي آکيرا مختلف جاين تي ٺھيل هئا ۽ هتان جي سياحن انھن آکيرن ۾ پناھہ وٺي پنھنجا ڦوٽا ڪڍرائي انھن آکيرن کي دائمي دوام بخشي رهيا هئا. انھن آکيرن کي وڻن سان ٻڌي ٺاهيو ويو هو. ڪٿي ڪٿي تہ سارين جي ٻارين جي وچان ئي سيمينٽ جا اسٽيپ رکيا ويا ها تہ جيئن سياح پنھنجا قدم انھن تي رکي اڳتي نڪري وڃن.
ڏاڍو خوبصورت پيچرو، جيڪو سھڻو لڳي رهيو هو. پرتاب هڪڙي آکيري تائين پھچڻ لاءِ ڇھن ڏاڪن واري ڏاڪڻ تي چڙهي، ان آکيري ۾ ويھي پنھنجو تصويري شوق پورو ڪيو. هن آکيري جي هيٺان وڏي سائيز جو واٽر وهي رهيو هو. ۽ واٽر جي ڪنڌي تي ناريل جي وڻن سان هي آکيرو ٻڌل هيو. هيٺان نهر مان صاف سٿرو پاڻي وهي رهيو هو. خوبصورت منظر اکين کي راحت بخشي رهيو هو. ان جبل کي تراشي اتان هڪڙي ننڍڙي سرنگهہ ڪڍي، ان جي ٻاهران هڪڙي ديو نما وڏي منھن ۽ ڏندن سان خوفائتي شڪل ٺاهي ڦوٽو گرافي جي پوانئٽ ٺاهي ويئي هئي.