ورجن بيچ، موسيقي ۽ ناريلن جو پاڻي
”جي سر! اسان وٽ فريش ئي هوندا آهن.“ خوبصورت ناري مُرڪي جواب ڏنو.
”اسان ناريلن جو پاڻي پيئنداسين.“ ڊاڪٽر وري دهرايو.
”جي پاڻي بہ ملي ويندو ۽ ان سان گڏ ملائي وارا ناريل بہ موجود آهن.“ ويٽر چيو.
”توهان جا ناريل ننڍا ٿا لڳن.“ ڊاڪٽر نخرا ڪندي چيو.
”نہ نہ اسان وٽ هر سائيز جا ناريل آهن. توهان کي جيڪڏهن وڏا ناريل پسند آهن تہ اهي بہ توهان کي ملي ويندا.‘‘ هن مسڪرائي ٽيبل تي جهڪي ڊاڪٽر کي سمجهائيندي چيو.
”ڊاڪٽر! مون کي ننڍي سائيز جو ناريل کپي.“ مون ڊاڪٽر کي رڙ ڪندي چيو. اسان جي دوست جاني ۽ پرتاب ان بحث جو حصو نہ هئا، ڇو تہ هو فقط پڪي پڪائي جا مالڪ هئا.
”ننڍي سائيز جي ناريلن ۾ پاڻي گهٽ هوندو اٿو، وڌيڪ توهان جي مرضي آ.“ هن ڊاڪٽر کي سمجهائيندي چيو. ڊاڪٽر کي تہ هون ئي وڏي سائيز جا ناريل پسند هوندا آهن. هن کي ٻيو ڇا کپي ها.
”ٺيڪ آ تون سڀ وڏي سائيز وارا ناريل کڻي اچ، پر ٻڌ مٺا ضرور هجن.“ ڊاڪٽر جي نگاهن ۾ شرارت جهلڪي رهي هئي. جاني ۽ پرتاب جو هن معاملي سان پري پري جو بہ واسطو نہ هيو.
”جي کڻي ٿي اچان، توهان کي ضرور پسند ايندا.“ هن پيار سان سمجهائيندي چيو.
ٿوري دير کان پوءِ چار ناريون وڏا وڏا ناريل انھن ۾ اسٽرا وجهي کڻي اسان جي اڳيان رکيا. ناريل واقعي ئي وڏا هئا ۽ انھن ۾ پاڻي بہ تار هيو. سو جيئن ئي مون ڍڪ ڀريو تہ مون کي ناريل جو پاڻي گرم لڳو. مطلب تہ نارمل هيو ۽ ٿڌو نہ هيو. ان ڪري مون ان ساڳي ئي ويٽر کي ڪال ڪري چيو تہ، ” ڏاڍي گرمي آ، پياس نہ ٿي اجهامي هن پاڻيءَ سان توهان مھرباني ڪري ٿوري برف کڻي اچو.“
هن فرمانبردار ليڊي ويٽر حڪم جي تعميل ڪندي ٿوري دير ۾ ئي برف جا ٽڪرا ۽ چمچا آڻي اڳيان رکندي چيو تہ، ” موسم بہ بھترين آهي، توهان چاهيو تہ پنھنجي اندر جي موسم کي بھتر ڪري سگهو ٿا.“
مون ڊاڪٽر ڏي نھار وڌي ۽ اک جي اشاري سان کائنس پڇيم، ”ڇا مووڊ ٿئي؟“ چيائين، ”بالي ۾ گهڻو ٿيو، هاڻي ملائيشيا ۾ ....“