Keiling king Beach
هتي اڪثر ڪري سياح ڦوٽوگرافي جي چڪر ۾ پاڻ کي موت جي منھن ۾ ڌڪي ڇڏيندا آهن. اهڙي قسم جا ڪيترائي واقعا اڳ ۾ بہ ٿيا آهن. 2019ع ۾ رشين ڇوڪري اسڪوٽر هلائيندي جبل جي چوٽي کان هيٺ هلي وئي هئي. حيرت جي ڳالھہ تہ اسڪوٽر کي ڪجهہ بہ نہ ٿيو ۽ 22 ڊسمبر 2020ع کان پوءِ، جڏهن ٻيھر هن جو بارڊر کوليو ويو تڏهن کان هتي ترڻ منع ٿيل آهي. جڏهن تہ فيبروري 2023ع يورپين سياح ڪنھن ٻي سياح کي بچائيندي پاڻ بہ ٻڏي مري ويو هو.
توهان جڏهن هتي اچو تہ مٿو ڍڪي اچو، پراپر بوٽ پائي اچو ۽ پاڻ سان پاڻي ضرور کڻي اچو. جيڪڏهن توهان هيٺ لھڻ چاهيو ٿا تہ توهان جوگر يا اسپورٽ بوٽ پائي اچو تہ بھتر ٿيندو.
ڪيلنگ بيچ جبلن جي وچ ۾ هيو. ڊائيور پنھنجي گاڏي کي پارڪنگ کان ٿورو اڳتي ڪري بيھاريو. پاڻ سڀ هيٺ لٿاسين. جبل جي اُڀڪپري ٽڪري تان هيٺ لھندا وياسين. مون پنھنجي موبائيل جي ڪيمرا سان وڊيو ٺاهڻ شروع ڪئي. ڪٿي ڪٿي وڊيو بند ڪري ڦوٽا بہ پئي ڪڍيا. جبل جي ٻنھي ٽڪرين کان مختلف قسمن جا گهر پبلڪ واش روم ۽ دڪان هئا ۽ وچ تي ماڻھن جي هلڻ لاءِ سوڙهي پيچري ٽائيپ روڊ هيو. ڪي ماڻھو ڪيلنگ بيچ ڏانھن وڌڻ لاءِ جبل جي ان ٽڪري کان هيٺ لھي رهيا هئا تہ ڪي وري واپس ايندي مٿي چڙهي رهيا هئا.
واش رومن جي ٻاهرن ريٽ لکيل هئا. پنجاھہ انڊونيشن روپيا. ڊاڪٽر کي پيشاب لڳو هو. هن جانيءَ کي چيو تہ،” جاني مون کي پيشاب لڳو آهي.“ جاني هن کي چيو تہ،”ڊاڪٽر اڳتي پبلڪ واش روم آهن اڳتي ٿا هلون تڪڙ نہ ڪيو.“ اسان جو ڊرائيور جيتوڻيڪ قد جو ننڍو هيو پر هيو ڏاڍو ڦڙتيلو. اسان وٽ پھاڪو آهي تہ ،” ڏيکڻ دا ڏٻرا ئي پر کاوڻ دا ڪتا ئي.“(مذاق مذاق ۾)
هو پنڌ ڪرڻ ۾ اسان سڀني کي ماري ويو هو. هن جي تڪڙ ڪرڻ جو ڪارڻ اسان سمجهي رهيا هئاسين، هو چاهي پيو تہ هو اسان کي ٿوري وقت ۾ گهڻو گهمائي ۽ پنجين وڳي کان اڳ ۾ شپ وارن جي حوالي ڪري. ڪُئي ۽ ٻلي جي هن ريس ۾ ڪئو ماري ويو هو.
هو نيٺ مختلف ورن وڪڙن کان ٿيندو، ماڻھن جي ميڙ کي چيريندو اڳتي وڃي رهيو هو. هر طرف گورا سياح نظر اچي رهيا هئا. اسان پنھنجي ڊرائيور کي اک ۾ رکندي هن جي پويان هلي گهٽ پر ڊوڙي وڌيڪ رهيا هئاسين. ڪٿي ڪٿي تہ هو اسان جي نظر کان بہ اوجهل ٿي پئي ويو ۽ پوءِ اسان کي ئي هن کي ڳولڻو پيو پوي. ان ڪري هو پري کان رِڙ ڪري ٻڌائيندو هو تہ، ”مان هتي آهيان، جلدي اچو.“ هاڻ پاڻ ڪيلنگ بيچ تي پھچي چڪا هئاسين.
پاڻ ڪيلنگ بيچ واري جبل جي اڀ تي بيٺا هئاسين ۽ ڪيلنگ ڪنگ بيچ زمين جي تري تي هيو. ان تائين پھچڻ لاءِ اسان کي سوڙهين ڏاڪڻن مان هيٺ لھي وڃڻو پوي ها. هي ڏاڪڻ جبل کي ڪٽي ٺاهي ويئي هئي، پاسي کان لوهي پائيپ لڳايا ويا هئا تہ جيئن ماڻھن جي لھڻ چڙهڻ ۾ سپورٽ ٿي پوي. هي ڏاڪڻ ايتري سوڙهي هئي جو جيڪڏهن ڪو سياح مٿان کان هيٺ ڪو ۽ هيٺ کان مٿي اچي پيو تہ هڪٻئي کي ڪراس ڪرڻ جي گنجائش نہ هئي، ان ڪري هڪڙي ماڻھو کي پاسي بيھي ٻي سياح کي جڳھہ ڏيڻي پوي پئي. ان مان توهان اندازو لڳائي سگهو ٿا تہ هي ڏاڪڻ ڪيڏي خطرناڪ هئي ۽ هيٺ لھڻ ڪيڏو جوکائتو ڪم هيو. مون کي لڳو تہ هيٺ لھي وڃڻ نہ فقط رسڪي پر وقت جو زيان پڻ آهي. هيٺ لھي جبل جي تري ۾ وڃڻ پنجن منٽن جو ڪم نہ هيو، بلڪ گهٽ ۾ گهٽ ۾ ڪلاڪ ڏيڍ جو پنڌ هيو ۽ ساڳي ريت وري واپس چڙهي اچڻ پڻ ان کان بہ وڌيڪ دشوار هيو. ڊارئيور سمجهائيندي چيو تہ،”جيڪڏهن توهان هيٺ لھي ويندو تہ مون کي ڪو اعتراض نہ آهي ۽ نہ ئي مون لاءِ ڪو مسئلو آهي. مان تہ هتي ئي توهان جي واپسي جو انتظار ڪندس، پر توهان ان کانءِ پوءِ ٻيون پوائنٽون نہ گهمي سگهندو. توهان جو وقت هتي ئي پورو ٿي ويندو ۽ اسان کي شام جو پنجين وڳي کان اڳ ۾ واپس بندر تي پھچڻو آهي.“
سو اسان چيو تہ،”جي اسان ان ڏاڪڻ کان هيٺ لٿاسين تہ موٽي اچڻ محال آهي، پر ٿورو هيٺ چند ڏاڪا لھي تہ ڏسون، خبر پئجي ويندي.“ سو سڀ کان اول پرتاب ان ڏاڪڻ تي پير رکي لھڻ جي ڪوشش ڪئي. ڪيترائي سياح اتي بيھي لھڻ ۽ چڙهڻ وارو تماشو ڏسي خوش ٿي رهيا هئا. انھن مان ڪنھن جي بہ همت نہ پئي ٿئي جبل کان هيٺ لھڻ جي، اسان مان وري بہ ڊاڪٽر ۽ جاني همت ڪئي. آخر ۾ انھن جي پويان مان بہ لھي پيس. پر اسان جيئن ئي ڪجهہ ڏاڪڻون مس هيٺ لٿاسين تہ اسان کي محسوس ٿيو تہ هي ڏاڪڻ تہ انتھائي خطرناڪ آهي، خدانخواستہ جيڪڏهن ڪنھن جو پيرکسڪي ويو ۽ هيٺ ڪريو تہ پوءِ ان جو تہ هڏو بہ نہ بچندو. ان صورتحال کان پوءِ اسان پاڻ ۾ فيصلو ڪيو تہ اسان کي هيٺ نہ لھڻ گهرجي. وقت کي بچائجي ۽ هتان جون گهڻيون جايون گهمڻ گهرجن. ڇو جو هيٺ تہ اهو ئي سمونڊ ۽ سمونڊ جو پاڻي آهي. ان سان گڏ جبل جو اندريون حصو پاڻي جي ڪري ڪوريل آهي. ان جي هيٺان واري/ريت آهي. اهڙا تہ ڪيئي بيچ پاڻ اڳ ۾ بہ ڏسي چڪا آهيون. سو ” گدڙ ڊاک نہ پڄي آکي ٿوُ کٽا.“ ان مصداق اسان بہ پويان پير ڪيا. ڊرائيور اسان جي ڳالھہ سمجهي ويو هو. هن جو فارمولو ڪامياب ويو هو. ان ڪري هن چيو تہ،” توهان جون هتان ئي ڪيلنگ بيچ جو تصويرون ڪڍان ٿو، پر خيال سان ويهجو، ڪٿي توهان جو پير نہ سلپ ٿي وڃي، ۽ وڃي جبل جي تري ۾ نہ پئو.“ اسان کي سچ تہ ڊپ لڳي پيو. پر پوءِ بہ هن جبل جي مٿاڇري تي اسان کي اهڙي نموني ويھاري تصويرون ڪڍيون، جو ڪيلنگ بيچ جو سڄو منظر ان تصوير جي پويان نمايان ٿئي پيو.
هن ڊاڪٽر کي اشارو ڪندي چيو تہ،” توهان هن ٽڪري تي ويھي رهو پنھنجا پير هيٺ جبل کان ڪيرائي لڙڪائي ڇڏيو. ايزي ٿي ويھي رهو. ڪو بہ ڊپ نہ ڪيو، هي اهم ڦوٽو پوائنٽ آهي.“ اهو ايڏو ڏکيو پوز هيو جو ٿورو بہ ماڻھو اڳتي سرڪي ويو يا پير سلپ ٿي ويو تہ ڌو وڃي هيٺ ڪري ها. نہ رهي بانس نہ بجي بانسري. ڊڄندي ڊڄندي اسان سڀني ان ساڳي جاءِ تي مخلتف قسمن جا ڪوڙا سوڙا پوز ڏيئي تصويرون تہ ڪڍرايون پر اسان سڀني جو ساھہ مٺ ۾ هيو ۽ ﷲ ﷲ ڪري اتان نڪري آياسين.