امر جليل جو ڪردار
اوچتوئي ڪجهه هٿياربند منهنجي دوست سرمد کي وارن مان گهليندا وچ چونڪ تي مسجد جي مين گيٽ سامهون اچي ويا.
مان جلد ئي اهي ماڻهو سڃاڻي ورتا، ڀوتار جو پٽ عمران جيڪو ڪجهه ڏينهن اڳ يونيورسٽي مان ڊگري وٺي آيو هو. منهنجي هن سان ادبي حوالي سان سڃاڻپ هئي، هو امر جليل جو مداح هو.
ڪمدار سکيو ۽ ڪجهه واٺا، هو بيدردي سان سرمد کي ماري رهيا هئا. گوڙ جي ڪري مسجد ۾ خطبو ٻڌندڙ ڪجهه ماڻهو به ٻاهر نڪري آيا، اهو ڏسي مولوي صاحب به مسجد جي گيٽ تي اچي بيٺو.
مونکي سمجهه ۾ نه اچي رهيو هو ته هي ماڻهو آَخر سرمد کي ڇو ماري رهيا آهن؟ بس ايتري سا ڄاڻ هئي ته ڪجهه ڏينهن اڳ سرمد پنهنجي سنگت ۾ وڏيرڪي نظام خلاف سو ڳالهايو هو.
سرمد جو منهن ۽ مٿو رت سان ڳاڙها هئا، ڪمدار ۽ واٺا مسلسل هن کي لٺيون هڻي رهيا هئا. انهيءَ وچ ۾ عمران ور مان پسٽل ڪڍيو ۽ زوردار آواز ۾ سرمد کي چوڻ لڳو ”نه هي دنيا امر جليل جي ڪا ڪهاڻي آهي ۽ نه ئي تون ان جو ڪردار……… جو چونڪ تي بيهي سچ……“
هن پنهنجي ڳالهه مڪمل ئي نه ڪئي هڪ ٺڪاءُ ٿيو، جنهن کانپوءِ سانت ڇائنجي وئي. سرمد جو خون مسجد جي مک دروازي تي هڪ ننڍي دٻي جي صورت اختيار ڪري ورتي.