بليڪ اينڊ وائيٽ ٽو
پوءِ به هن جي چهري کي ڏسي رحم اچي ويو. سو جو نوٽ ڪڍي ڏنو مانس؛ نه وٺڻ چاهيائين، چوڻ لڳو هن کي فقط 30 روپين جي ضرورت آهي. ٻڌايو مانس ته کُليا ناهن، جنهن کانپوءِ پئسا ورتائين پر ڪجهه دير ۾ ئي موٽيو.
ستر روپيا مونڏانهن واڌائيندي چيائين، “سائين مونکي 30 روپين جي ئي ضرورت آهي.” مان پئسا ورتا مانس، ان وچ ۾ منهنجو نالو ۽ موبائيل نمبر پڇي ورتائين.
ڪجهه ڏينهن کانپوءِ فون آئي، “هلو… السلام عليڪم، سائين مان غلام شبير پيو ڳالهايان…سائين مان موري ۾ آهيان، توهان جي امانت 30 روپيا مون وٽ آهن. ائڊريس ٻڌايو ته پهچائي وڃان.”