گوشت ۽ هڏي
هڪ شام ڌاري اندر ويٺل وحشيءَ کي سڪون ڏيڻ لاءِ شانو ڀڙوي جي ماڙيءَ تي ويو. شانو هميشه جيان گرم جوشيءَ سان آجيان ڪيس پر معذرت به ته اڄ مال ناهي. هن جي زور ڀرڻ تي ته ڪجهه بندوبست ڪر هيٺ پنهنجي گهر هليو ويو. ڪجهه دير ۾ موٽيو ته 16 يا 17 سالن جي ڇوڪري ساڻ هئس.
ايندي ئي چيائين، “صاحب، ڌيءُ آهي، توهان کي انڪار نه ٿو ڪري سگهان…” اڳتي وڌي ڇوڪري جي رئي کي ڇاتي تان هٽائي اشاري سان ٻيهر ڳالهايائين “صاحب، نجو گوشت آ، ٺپ هڏي ناهي، کائيندي ته ياد ڪندين!”
شانو جي ڳالهه ٻڌي غلام قادر کي نڙي ۾ سور محسوس ٿيو. ڄڻ هڏي ٻيهر هن جي ڳلي ۾ اٽڪي پئي هجي. آت اچڻ شروع ۽ طبيعت خراب ٿي ويس. خبر ناهي ڪهڙي طرح ماڙيءَ جي ڏاڪڻ تان لهي گهر پهتو.